Zeelelies: verschil tussen versies

Losse steelschijfjes worden als [[zwerfsteen]] aangetroffen in de [[Pleistoceen|Pleistocene]] [[keileem|keilemen]] van Nederland en Duitsland.<ref>{{Aut|Hucke, K.}}, 1967. ''Einführung in die Geschiebeforschung.'' Uitgeverij Nederlandse Geologische Vereniging, Oldenzaal, 132 p., 50 pls.</ref> De schijfjes worden ook ingebed gevonden in kalkstenen samen met andere fossielen zoals [[Mosdiertjes|mosdierkolonies]], [[koraal (zoölogie)|koralen]], [[Ammonoidea|ammonieten]], [[brachiopoda|brachiopoden]], etc. die eveneens als zwerfsteen in keileem aanwezig kunnen zijn. Ze zijn door het [[gletsjer]]ijs aangevoerd uit verschillende delen van [[Skandinavië]]. Op hun beurt kunnen deze fossielen weer door [[erosie]]ve werking van het zeewater tijdens opvolgende [[interglaciaal|interglacialen]] uit de keileem gespoeld worden en in de jongere mariene [[Sedimentair gesteente|afzettingen]] terecht komenterechtkomen. In de basislagen van de mariene afzettingen uit het [[Eemien]] worden deze vaak [[Mesozoicum|mesozoische]] fossielen nogal eens aangetroffen.<ref>{{Aut|Meijer, T.}}, 1968. ''Fossielen uit oudere perioden op de opgespoten terreinen''. De Kreukel, 4(5): 4 pp.</ref> Zij zijn dan afkomstig uit de onderliggende keileem van [[Saalien]] ouderdom. Omdat wordt aangenomen dat Nederland slechts een keer door het landijs werd bereikt en dat dit tijdens het Saalien gebeurde, wordt het voorkomen van deze mesozoische fossielen in een mariene laag in Midden- en Noord -Nederland als een sterke aanwijzing gezien dat die mariene laag jonger dan Saalien is en niet uit het [[Midden Pleistoceen]] dateert.

De voortplanting van zeelelies geschiedt door het loslaten van zaad- en eicellen die vervolgens door het zeewater worden meegevoerd. De dieren zoeken elkaar dus niet op voor een paring. Uit de bevruchte eicellen ontstaat een vrijzwemmendevrij zwemmende larve, die een aantal stadia doorloopt. Zodra de kalkskeletjes worden ontwikkeld, zinkt de larve naar de bodem waar hij zich vasthecht.