Walter Guinness: verschil tussen versies

'''Walter Edward GuinessGuinness, eerste baron van Moyne''' ([[Dublin]], [[29 maart]] [[1880]] - [[Caïro (stad)|Caïro]], [[6 november]] [[1944]]) was een [[Verenigd Koninkrijk (hoofdbetekenis)|Brits]]-[[Ierland (eiland)|Iers]] politicus en [[brouwerij]]-ondernemer. GuinessGuinness was de derde zoon van Edward Cecil Guinness. Zijn vader bezat het grootste deel van de aandelen van de [[Guinness]]-brouwerij en gold als rijkste man van Ierland.

Walter GuinessGuinness is voornamelijk bekend als '''Lord Moyne'''.

Walter GuinessGuinness nam als vrijwilliger deel aan de [[Tweede Boerenoorlog]]. Tijdens deze oorlog werd hij genoemd in een [[Dagorder (krijgsmacht)|dagorder]] en ontving de ''Queen's South Africa Medal''. Tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]] diende hij in [[Egypte onder Britse overheersing|Egypte]] en nam deel aan de [[Slag om Gallipoli]]. Vanwege persoonlijke dapperheid in de strijd aan het [[Westfront (Eerste Wereldoorlog)|Westfront]] werd hij onderscheiden met de [[Distinguished Service Order]] (DSO) en vanwege zijn aandeel aan de [[Derde Slag om Ieper]] nogmaals met de DSO onderscheiden.

Guinness was lid van de Liberale Unionisten en vanaf [[1912]] van de [[Conservative Party|Conservative and Unionist Party]]. Van [[1907]] tot [[1931]] was hij voor het kiesdistrict [[Bury St Edmunds]] afgevaardigde in het [[Lagerhuis (Verenigd Koninkrijk)|Lagerhuis]]. In [[1922]] werd Guinness in de Britse regering opgenomen als staatssecretaris in het Ministerie van Oorlog, vanaf 1924 in het Ministerie van Financiën en in 1925 als minister van Landbouw. In deze tijd sloot hij een persoonlijke vriendschap met [[Winston Churchill]]. Na de verkiezingsnederlaag van de conservatieven in 1929 trad hij af. In [[1932]] werd Guinness als ''Baron Moyne'' in [[Adel in Groot-Brittannië|Britse adelstand]] verheven. In de jaren [[1930-1939|dertig]] wijdde hij zich aan de toestand van de Britse koloniën en bracht enige tijd door in [[Kenia]] en [[Brits-West-Indië]].

Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] was Guiness van 1941 tot 1942 minister van de Koloniën. Vervolgens werd hij minister van Midden-Oosten Zaken-zaken. Hierna werd hij plaatsvervangend ambassadeur/gezant in [[Caïro (stad)|Caïro]] en vanaf januari 1944 tot zijn dood was hij daar ambassadeur (Resident Minister of State), met toezicht over [[Perzië]], het [[Midden-Oosten]] inclusief het Britse [[Mandaatgebied Palestina]], en Afrika. Guinness was van mening dat Palestijnen en Joden met elkaar in mandaatgebied Palestina moesten samenleven en voelde niets voor een Joods regime in dat gebied zoals de [[Zionisme|zionisten]] voor ogen stond. Dat zou ook niet in overeenstemming zijn met het [[Atlantisch Handvest]]<ref>[hansard.millbanksystems.com/lords/1942/jun/09/recruitment-of-jews#S5LV0123P0-00335 Recruitment of Jews p.196 en 199] 9 juni 1942</ref>

Op [[6 november]] [[1944]] werden Guiness en zijn chauffeur door twee [[Lechi]]-leden in Caïro vermoord. De daders werden begin [[1945]] ter dood veroordeeld en geëxecuteerd. In 1975 werden hun stoffelijke resten naar [[Israël]] overgebracht waarbij Premier [[Yitzhak Shamir]] en president [[Ephraim Katzir|Katzir]] hun opwachting maakten, hetgeen een officieel protest van de zijde van [[Groot-Brittannië]] opleverde.<ref>Israel defends honours for Moyne killers, The Times, 1 juli 1975, pg 1</ref>