Genrestuk: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
+ gallery
k Invulling parameters sjabloon
Regel 1:
[[AfbeeldingBestand:Dame met dienstmeisje.jpg|thumb|200px|[[Johannes Vermeer]]: ''[[Dame en dienstbode]]''. New York, [[Frick Collection]]]]
 
Een '''genrestuk''' of genretafereel is een begrip uit de Europese en Amerikaanse schilderkunst en duidt op een [[schilderij]] met een voorstelling uit het dagelijkse leven of uit de alledaagse omgeving. Genre als erkend schilderkundig onderwerp ontstond pas in de 16e eeuw in [[Hertogdom Brabant|Brabant]], met de schilderijen van [[Pieter Bruegel de Oude]]. In Nederland bloeide de genrekunst in de 17e eeuw met werk van onder meer [[Gerard ter Borch (II)|Ter Borch]], [[Pieter de Hooch|De Hooch]], [[Johannes Vermeer|Vermeer]] en vele anderen. In de 18e en 19e eeuw werd ook in Frankrijk en Engeland het genrestuk populair. Het genre kreeg die benaming pas in de [[19e eeuw]].
Regel 7:
Het aantal onderwerpen is zeer gevarieerd, maar toch zijn er meerdere vaak terugkerende thema's te onderscheiden: huiskamer- en salontaferelen, keukenscènes, markten en herbergen en voorstellingen van figuren uit diverse beroepen. De afgebeelde personen waren meestal anoniem, hoewel er ook gevallen zijn waarin wel bij name bekende personen zich lieten afbeelden bij alledaagse bezigheden. In dat laatste geval spreekt men wel van 'genre-achtige' stukken.
 
Het genre werd in de Lage Landen bijzonder populair in de [[17e eeuw]] en werd onder meer door [[Willem Buytewech]], [[Jean-Baptiste Siméon Chardin]], [[Dirck Hals]], [[Johannes Vermeer]], [[Frans Hals]], [[Gerrit Dou]] en [[Jan Steen]] beoefend. Zij schilderden bijvoorbeeld huiselijke taferelen, feestvierende boeren, vrolijke gezelschappen en kinderen die kattenkwaad uithalen. Vaak zat er in de voorstelling een morele boodschap verborgen.
 
Deze schilders inspireerden de 18e-eeuwse Franse schilders die ook het alledaagse leven wilden verbeelden, hetzij met een zorgvuldig [[realisme (kunststroming)|realisme]], zoals bij [[Jean-Baptiste Siméon Chardin|Chardin]], dan wel in de geromantiseerde schilderijen van [[Antoine Watteau|Watteau]].
 
==Geschiedenis==
Hoewel in de betekenis van genrestukken wordt uitgegaan van schilderijen sinds de 16e eeuw, komen in de bredere betekenis van 'genre-achtige' stukken schilderingen voor in de klassieke Griekse, Romeinse en ook Egyptische kunst. Zo is er een afbeelding bekend van farao [[Achnaton]] die is weergegeven in gezelschap van zijn vrouw en dochters. Een ander bekend voorbeeld zijn de fresco's van [[Pompeï]].<ref>[https://books.google.be/books?id=vGvEOyRrMxIC&pg=PT347&lpg=PT347&dq=Genre+painting+Pompeii&source=bl&ots=w4mmKveILO&sig=XT1HJFVf8HhvE-bFvc1ppAf2-FM&hl=nl&sa=X&ved=0CDgQ6AEwCDgKahUKEwj2uZTy0v7IAhUGDw8KHQVRA4A#v=onepage&q=Genre%20painting%20Pompeii&f=false August Mau, ''Pompeii, Its Life and Art'' (fig. 268)]</ref>
 
In engere zin komt het genrestuk ook al voor in middeleeuwse [[getijdenboek]]en, waarin zowel wereldse taferelen van boeren die aan het werk zijn op het land worden weergegeven als Bijbelse taferelen waarin bijvoorbeeld de [[Heilige Familie]] wordt uitgebeeld in zeer alledaagse situaties, waarbij Jozef getoond wordt als arbeidsman, terwijl Maria met het huishouden doende is en Jezus aan het spelen is.{{bronBron?||2015|11|07}}
 
Het genrestuk kende een grote populariteit in de [[Gouden Eeuw (Nederland)|Gouden Eeuw]]. De schilderijen in die periode hadden vaak ook een diepere en soms verborgen betekenis, in die zin dat ze voor verschillende uitleg vatbaar waren. Lichtzinnige taferelen (die zeker niet werden geschuwd) konden zowel als vermaak als als vermaning worden geïnterpreteerd.
 
In de periode van de [[rococo]] namen de afbeeldingen soms wellustige en zelfs karikaturale kenmerken aan. In de [[biedermeier]]tijd kreeg de gezellige burgerlijkheid de overhand.
Regel 30:
</gallery>
 
{{Appendix|
}}
{{Commonscat|Genre paintings}}