Bestandsextensie: verschil tussen versies

Een '''bestandsextensie''' of kortweg '''extensie''' is een toevoeging aan het eind van een [[Bestand (computer)|bestandsnaam]] diewaarmee aangegeven kan aangeeftworden om wat voor soort bestand het gaat. DezeEen bestandsextensie bestaat uit een of meer letters (meestalvroeger drie) na de laatste punt in de naam. Bijvoorbeeld: inIn de bestandsnaam ''wikipedia.artikel23.doc'' bijvoorbeeld is ''doc'' de bestandsextensie.

De reden dat de meeste extensies uit maximaal drie letters bestaanbestonden, heeft zijn oorsprong in het ooit populaire [[MS-DOS]]-besturingssysteem. DOS vereiste zogenaamde "8.3"-bestandsnamen, zijndebestaande uit maximaal acht tekens voor de punt in de naam en maximaal drie tekens erna.

Extensies zijn verder eigenlijkoverigens niet verplicht onder DOS,; bestanden zonder extensie zijn perfectzonder meer toegelaten.

* COM of EXE voor uitvoerbare programma's,

* BAT voor batch-bestanden,

* SYS voor drivers.

De versies van [[Windows 1.0]] tot [[Windows 3.x]] hadden nog steeds dezelfde limietbeperking als DOS, omdat dat nog het eigenlijke besturingssysteem nog altijd DOS was. Er kon vanaf nu wel aan elke extensie een bepaald programma gekoppeld worden, zodat heteen betreffendebestand programmamet die extensie geopend wordt met dat programma als op eendat bestand met die extensie dubbelgeklikt wordt.

De versies [[Windows 95]], [[Windows 98]] en [[Windows Me]] gebruiken een aangepast bestandssysteem, VFAT of Virtual FAT genaamd, waardoor ze langere bestandsnamen aankunnenmogelijk zijn (tot een maximum van 256 tekens in totaal). Het onderliggende besturingssysteem is nog steeds DOS, waardoor in zogenaamde "Real Mode" de 8.3-beperking nog altijd geldt. Wanneer eenmaal het systeem tijdens het opstarten in "32 bit Protected Mode" geschakeld is, worden langere namen ondersteund. Het VFAT-systeem maakt voor bestanden met een lange naam of een lange extensie alsnog een korte "alias" aan, en het systeem gebruikt trucs om de lange naam binnen het FAT-systeem te bewaren. Op die manier kan de schijf vanuit DOS nog altijd correct gelezen worden, door alleen de korte alias te gebruiken. Wel worden hierdoor bestandsnamen soms moeilijk leesbaar voor DOS-gebruikers.

De versies [[Windows NT]], [[Windows 2000]] en [[Windows XP]] gebruiken geen DOS meer, en kunnen standaard een langere extensie aan, zowel op het [[NTFS]]-bestandssysteem als op een [[FAT]]-bestandssysteem. De enige beperking is nu nog dat de volledige bestandsnaam, inclusief het pad en de extensie, niet langer mag zijn dan 256 tekens.

[[Unix]]- en [[Linux]]-systemen hebben geen limietbeperking opvoor de lengte van de bestandsextensie, maar er zijn wel limietengrenzen opaan de lengte van de bestandsnaam (met de extensie erbij). Dit komt doordat deze systemen de bestandsextensies volledig negeren en deze gewoon zien als een deel van de bestandsnaam.

Binnen de grafische omgeving van Mac OS X is het wel gangbaar om bestandsextensies te koppelen aan programma's, zoals .pages voor bestanden van de [[tekstverwerker]] [[Pages (tekstverwerker)|Pages]]. Deze kunnen in de [[Finder]] veranderd worden op vergelijkbare wijze als je dat in Windows' ''Verkenner'' kuntmogelijk doenis; echter kan Mac OS X aan elk individueel bestand een programma koppelen, ongeacht de extensie: zo worden normaliter alle programma's met extensie [[HyperText Markup Language|.html]] in [[Safari (browser)|Safari]] geopend, maar het is mogelijk om één bepaald .html-bestand altijd automatisch in Teksteditor te laten openen in plaats van Safari. Mac OS X gebruikt de extensie eigenlijk alleen als er geen ander programma voor het specifieke bestand opgegeven is.