Cambrai: verschil tussen versies

Het Frankische rijk raakte na de dood van [[Lodewijk de Vrome]] verdeeld en bij het [[Verdrag van Verdun]] werd Kamerijk in [[843]] onderdeel van het [[Midden-Francië|Middenrijk]] of [[Lotharingen (Frankrijk)|Lotharingen]]. In [[870]] kwam het door het [[Verdrag van Meerssen]] (870) bij het Oost-Frankische Rijk, het latere [[Heilige Roomse Rijk]]. In dit oostelijke rijk ontwikkelde zich een stelsel waarbij kerkelijke waardigheidsbekleders wereldlijke macht kregen uit handen van de keizer. Zo gaven de Roomse keizers de bisschop van Kamerijk (in het Duits toen ''Kamerich'') in [[947]] de wereldlijke (grafelijke) macht over de stad Kamerijk en in [[1007]] ook over het [[Kamerijk en het Kamerijkse|Kamerijkse]]. Hierdoor ontstond een tweeslachtige situatie: de graaf-bisschop van Kamerijk was politiek een [[vazal]] van de 'Duitse' keizer, terwijl hij kerkelijk ondergeschikt was aan de [[aartsbisschop]] van Reims was, die traditioneel de Franse koningen zalfde. Tegelijk vormde het bisdom Kamerijk een personele unie met het [[bisdom Atrecht]] (tot de 11e eeuw), dat tot het Franse koninkrijk behoorde. De relatie tussen de graaf-bisschop en de stedelingen van Kamerijk was vaak gespannen. Door de [[Investituurstrijd]] raakte het bisschopsambt verzwakt en konden de burgers in [[1077]] gemeentelijke privileges van hun graaf-bisschop afdwingen, zoals overal elders in het Duitse rijk gebeurde. Dit maakte Kamerijk tot een van de oudste stadsgemeenten in wat nu Frankrijk is. Aan het begin van de [[13e eeuw]] zou de graaf-bisschop zijn greep op de stad opnieuw versterken, wat herhaaldelijk tot confrontaties en financiële crises leidde.