Socialistisch realisme: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Juiste code voor ISBN ingevuld, replaced: ==Kenmerken== → == Kenmerken == met AWB
Die brief was vast niet in het Nederlands gesteld, dus ook niet in kreupel Nederlands, dus we geven een vertaling in correct Nederlands
Regel 98:
* [[Kirill Kondrasjin]] dirigeerde op de eerste [[Internationale Tsjaikovskiwedstrijd]] in Moskou in 1958 de eerste prijswinnaar [[Van Cliburn]]. Met hem maakte hij een tournee door de [[Verenigde Staten]]. Hiermee werd hij de eerste Russische dirigent die Amerika bezocht tijdens de [[Koude Oorlog]] en de eerste Sovjetkunstenaar die persoonlijk door [[President van de Verenigde Staten|president]] [[Dwight D. Eisenhower|Eisenhower]] op het [[Witte Huis (Washington D.C.)|Witte Huis]] werd ontvangen. Hij was van 1960 tot 1975 chefdirigent van het prestigieuze [[Filharmonisch Orkest van Moskou]] en leidde de [[première]] van de zeer controversiële [[Symfonie nr. 13 (Sjostakovitsj)|13de symfonie]] ''[[Bloedbad van Babi Jar|Babi Yar]]'' van Sjostakovitsj, waarin [[antisemitisme]] aan de kaak wordt gesteld. In 1978 vroeg hij in [[Amsterdam]] politiek asiel aan. In de Sovjet Unie zweeg men hem onmiddellijk dood door al zijn platen uit de handel te nemen en radio-uitzendingen ervan te verbieden. Hij werd een veelgevraagd gastdirigent bij West-Europese symfonieorkesten en werd vast benoemd bij het [[Koninklijk Concertgebouworkest|Concertgebouworkest]]. In 1981 overleed hij in Amsterdam.
* De wereldberoemde violist [[David Oistrach]] liet zich voor zover bekend nooit negatief over zijn land uit. Hij mocht als cultureel ambassadeur nr. 1 veelvuldig reizen en was het muzikale boegbeeld van de Sovjet-Unie. Tijdens zo'n concertreis overleed hij in 1974, toevallig ook in Amsterdam.
* De zeer bekende dirigent [[Jevgeni Svetlanov]] was jarenlang ook een model-Sovjetburger en mocht daarom waarschijnlijk veelvuldig reizen. Toen Alexander Melik-Pasjajev ontslagen werd als chefdirigent van het [[Bolsjojtheater]] omdat hij (heel voorzichtig) een democratiseringsvoorstel had geopperd, nam Svetlanov maar al te graag diens plaats in. Hij was van 1965 tot 2000 chefdirigent van het beroemde [[Academisch Symfonieorkest van de Russische Federatie|Academisch Staats Symfonie Orkest van de USSR]]. Toen voormalige dissidenten een open brief opstelden aan [[Boris Jeltsin]] om hun vreugde te uiten over de nieuw verworven vrijheden, weigerde Svetlanov te tekenen "omdat hij altijd al vrij was geweest". Vreemd was dat hij in 2000 op staande voet ontslagen werd omdat hij ‘teveel‘te veel tijd in het buitenland doorbracht’, aldus de reden in zijn ontslagbrief. In een open brief, gericht aan [[Vladimir Poetin]], protesteerde hij tegen zijn ontslag. Daarin vergeleek hij zijn eigen lot met dat van de vroegere Sovjet-dissidenten.
* De even bekende dirigent [[Gennadi Rozjdestvenski]], leeftijdgenoot van Svetlanov, bracht veel werken van Sovjet-componisten in première. Net als Svetlanov heeft hij tijdens de Sovjet-periode vaak in het buitenland kunnen optreden, maar door zijn vriendschappen met onder anderen Rostropovitsj en Visjnevskaja heeft hij onder ex-dissidenten een aanzienlijk betere reputatie.
* De dirigent [[Rudolf Barschai]] was meer dan 20 jaar dirigent van het Moskous Kamerorkest (1955-1977), waarmee hij technische perfectie bereikte. Door het antisemitische klimaat – Barschai was Joods – in de naoorlogse Sovjet-Unie werd hij met grote en kleine dingen dwars gezeten. Regelmatig werd hij gevraagd (gedwongen) om uitnodigingen van wereldberoemde Westerse orkesten te negeren. Hij werd tegengewerkt of hij mocht niet op tournee met zijn eigen orkest. De media werd medegedeeld dat Barschai een slechte gezondheid had. Hij verliet de Sovjet-Unie in 1977 en vestigde zich in [[Israël]].