[[Afbeelding:Louisecoligny.jpg|250px|thumb|right|Louise de Coligny]]
'''Louise de Coligny''' ([[Châtillon-Coligny|Châtillon-sur-Loing]], [[23 september]] [[1555]] - [[Fontainebleau]], [[13 november]] [[1620]]) was de vierde echtgenote van [[Willem van Oranje]]. Zij werd geboren als dochter van de vooraanstaande protestant [[Gaspard de Coligny]] en Charlotte de Laval. Zij overleed op 13 november 1620 en werd op [[24 mei]][[1621]] bijgezet in de [[grafkelder van Oranje-Nassau]] in de [[Nieuwe Kerk (Delft)|Nieuwe Kerk]] te [[Delft]].
Op [[26 mei]][[1572]] was zij op 17-jarige leeftijd getrouwd met [[Charles de Téligny]], een protestantse diplomaat. Nadat zowel Charles als haar vader tijdens de [[Bartholomeusnacht]] ([[24 augustus]][[1572]]) voor haar ogen was vermoord, vluchtte zij naar [[Zwitserland]].
Op [[12 april]][[1583]] trouwde zij met prins Willem I in [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]]. Dit was het enige jaar sinds 1572 dat zij niet in rouwkleding was gekleed. Het huwelijk van Willem en Louise was politiek beladen, haar Franse afkomst maakte Louise niet erg populair in de Nederlanden.
Hun zoon [[Frederik Hendrik van Oranje|Frederik Hendrik]] werd geboren op [[29 januari]][[1584]]. Op 10 juli van datzelfde jaar overleed Willem van Oranje als gevolg van de aanslag van [[Balthasar Gerards]] en was Louise voor de tweede maal [[Weduwschap|weduwe]] geworden. Zij speelde als weduwe van Willem de Zwijger nog een zekere publieke rol; bij het [[beleg van Geertruidenberg (1593)]] ging zij, net als andere elegante dames, een kijkje nemen.
Nadat ze in [[1619]] tevergeefs bij haar stiefzoon prins Maurits had getracht de executie van [[Johan van Oldenbarnevelt]] te voorkomen, vertrok ze echter naar [[Frankrijk]], waar ze tot haar dood in 1620 verbleef bij de Franse koningin-moeder [[Maria de' Medici]].
