De Vonk (verzetsorganisatie): verschil tussen versies

De eerste Vonk-groep was een communistische verzetsgroep van de [[CPN]] in Den Haag, die later ook wel als [[De Waarheid (krant)|De Waarheid]]-groep wordt aangeduid. <ref>De enige complete beschrijving van deze verzetsgroep is ''De vuile oorlog in Den Haag'' van de auteur R. Harthoorn. Omdat Harthoorn de zoon van een communistisch verzetsman is en geen geschiedenis gestudeerd heeft, is deze auteur volgens deeen moderatorenmoderator van Wikipedia ''onbetrouwbaar''. Op veel punten wijkt de beschrijving van Harthoorn af van de gegevens die door beroepshistorici wordt gegeven. Naar mening van deeen moderatorenmoderator van Wikipedia zijn alleen beschrijvingen van historici als [[Lou de Jong]], Dirk Engelen of Bart van der Boom gezaghebbend. De auteur Van Gelder deed onderzoek naar een verwant en is ook geen historicus; daarom moet in analogie met voornoemde beslissing van de moderatorenmoderator dit werk ook als onbetrouwbaar worden geclassificeerd.</ref> Kort daarop verschenen ook in andere plaatsen uitgaven van De Vonk. De inhoud van De Vonk was vaak nagenoeg hetzelfde als die van De Waarheid, maar soms waren een of meerdere artikelen vervangen. Van de verschillende edities van De Vonk is die van Den Haag veruit de belangrijkste en de ondergrondse CPN in Den Haag kan beschouwd worden als belangrijkste Vonk-groep.

[[Bestand:DocDnst.jpg|thumb|De vergissingBekendmaking van hoofdcommissaris Hamer dat hij tegen de beslissingoprichting van Loe de Jong in CrabbendamDocumentatiedienst per 25 november 1940 benoemt,met terwijlals datleider opJohan gezagGottlieb vanCrabbendam.<ref>Dit Loedocument dewerd Jongop C.zeer Simongrote perschaal, 1onder januariandere 1941het moetvolledige zijnpolitiepersoneel, verspreid. Dit documentHet bevindt zich ondermeer in het Politiearchiefpolitiearchief bij het Haags Gemeentearchief,. maarEen moderator van Wikipedia is ookvan aanwezigmening bijdat hetde NIODdatum envan het1 Nationaaljanuari Archief1941 die Loe de Jong aangeeft, aangehouden moet worden. HetOok werdmoet opvolgens grotehem schaalde verspreid;benoeming iederevan politiemanCrabbendam kreegals eenonwaar exemplaar.beschouwd Hamerworden heeften zijnmoet beslissingals chef de door Loe de Jong genoemde C. Simon nooitbeschouwd hersteldworden.</ref>]]

[[Bestand:Eckhardt-rapport.jpg|thumb|Rapport van de vooroorlogse Inlichtingendienstman Eckhardt aan zijn chef dat hij via een informant te weten kwam dat het voormalige gemeenteraadslid Geluk ondergrondse activiteiten bedreef.<ref>Loe de Jong meldt dat de Haagse CPN pas na de Februaristaking op 25 februari 1941 door de Sicherheitspolizei werd geïnfiltreerd; Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog, deel 5 blz 818 (blz. 780 in paperbackversie). Dit document laat zien dat de Haagse politie al voor de Februaristaking de Haagse CPN infiltreerde, zoals ook blijkt uit de bekemtenis van de infiltrant Van Soolingen in zijn levensbeschrijving die hij tijdens zijn verblijf in de strafgevangenis in Leeuwarden schreef.</ref>]]

De Inlichtingendienst stuurt eende infiltrant Johannes Hubertus van Soolingen, die ze al sinds 1923 in de CPN hadden, opnieuw de ondergrondse CPN in. In november 1940 wordt de Haagse Politie Inlichtingendienst door de Duitsers omgevormd tot [[Documentatiedienst]] en ze benoemen [[Johann Gottlieb Crabbendam]] tot chef. <ref>Volgens Loe de Jong heeftis besloten dat alsde oprichtingsdatum van de Documentatiedienst 1 januari 1941 geldt met als eerste leider C. Simon aan (Het koninkrijk der Nederlanden in de tweede wereldoorlog, deel 5 blz. 441; in de paperbackversie, blz. 465). Ook Dirk Engelen noemt in zijn werk ''Binnenlandse Veiligheids Dienst'' nergens dat Crabbendam gedurende de oorlog chef van de Documentatiedienst was. DeEen moderatorenmoderator hebbenheeft daarom een lemma over Crabbendam dat ondermeer dit beschrijft om deze reden uit Wikipedia verwijderd. Waarschijnlijk moet de mededeling van hoofdcommissaris Hamer dat hij Crabbendam per 25 november 1940 benoemt als een vergissing van zijn kant beschouwd worden.</ref> Crabbendam krijgt zijn informatie over de communisten van de infiltrant en geeft die door aan de [[Sicherheitsdienst]]. <ref>DeEen moderatorenmoderator van Wikipedia hebbenheeft beslist dat het een zware niet bewezen beschuldiging door Harthoorn is dat het Inlichtingendienstpersoneel communisten bespioneerde, want het wordt niet door Loe de Jong genoemd. Dan kan het niet anders dan dat het afgebeelde document, dat zich in het Nationaal Archied bevindt, een vervalsing is.</ref> Na de oorlog zal Crabbendam hiervoor door [[Louis Einthoven]] beloond worden met de benoeming tot hoofd van de sectie B (de uitvoerende dienst) van achtereenvolgens [[Bureau Nationale Veiligheid]], [[Centrale Veiligheidsdienst]] en [[Binnenlandse Veiligheidsdienst]].

Op 26 juli worden op hetzelfde tijdstip op drie verschillende adressen in Amsterdam en Bussum Toon van der Kroft, Jan Geluk en Nico Wijnen gearresteerd. Ze waren door de Haagse politie geschaduwd. Op 12 augustus worden vele tientallen leden van De Vonk-groep gearresteerd. Ook Harthoorn wordt dan gearresteerd. Van de bij de diverse arrestatieacties gearresteerde 160 communisten zullen er ruim 90 om het leven komen. Een deel weet echter een uiterst zware tocht door de [[concentratiekampen]] te overleven, velen als [[Nacht und Nebel]]-gevangene. Vooral een verblijf van een paar maanden in het concentratiekamp [[Groß-Rosen]] door 21 man, waarvan er 5 overleven, was een gruwelijke ervaring. <ref>Bart van der Boom geeft in zijn proefschrift Den Haag in de Tweede Wereldoorlog aan dat van de in 1941 gearresteerde Haagse communisten er ''minstens vijftien'' om het leven gekomen zijn. VolgensIn deanalogie moderatorenmet een opmerking van een moderator is het werk van Van der der Boom gezaghebbend enomdat hij historicus is en Harthoorn onbetrouwbaar. Hetomdat verschilhij tussengeen (minstens)opgeleid vijftien en ruim negentighistoricus is dermate groot dat het getal van Harthoorn als onzin moet worden beschouwd. Harthoorn beweerdbeweert dat hij de namen van de omgekomenen nagenoeg geheel heeft verkregen van twee lijsten met arrestanten die zich bij het NIOD bevinden en die te vergelijken met bestanden van de [[Oorlogsgravenstichting]].</ref>