Karel Van Isacker: verschil tussen versies

Karel Van Isacker volgde de [[Algemeen secundair onderwijs|humaniora]] bij de jezuïeten in [[Aalst (Oost-Vlaanderen)|Aalst]], volgde rechtenstudies in [[Namen (stad)|Namen]] en trad in [[1933]] toe tot de orde. Naast [[filosofie]] en [[theologie]] studeerde hij vanaf 1941 geschiedenis aan de [[Katholieke Universiteit Leuven]], en op 24 augustus 1945 werd hij priester gewijd.

Begin 1949 werd hij medewerker en kort daarna hoofdredacteur van het in 1948 opgerichte jezuïetenweekblad [[De Vlaamse Linie]] (van september 1949 tot juni 1950). Onder zijn invloed legde het blad minder de nadruk op strijdend [[katholicisme]] maar op openheid en op [[Vlaamse Beweging|Vlaamsgezindheid]], met onder meer aandacht voor het [[repressie (België)|repressie]]vraagstuk - dat gebeurde onder meer door het aantrekken van [[Vlaams-nationalistische]] medewerkers en/of ex-[[collaboratie|collaborateurs]] zoals [[Lode Claes]], later VU-senator. Ook [[Victor Leemans]], later CVP-senator en [[Arthur de Bruyne]], leraar, publicist en later medewerker bij Oostpriesterhulp werkten mee aan de Vlaamse Linie, hoewel het niet duidelijk is of ze hiervoor door Van Isacker, dan wel door zijn voorganger of zijn opvolger werden aangeworven. Hij werd al in juni 1950 opgevolgd door zijn ordegenoot Albert Van den Daele, die dezelfde redactionele lijnen doortrok.

Hij begon in september 1950 aan een universitaire loopbaan en werd docent hedendaagse geschiedenis en Belgische geschiedenis aan de toenmalige [[Ufsia|Handelshogeschool St.-Ignatius]]. In 1954 promoveerde hij in Leuven tot doctor in de Wijsbegeerte en Letteren, afdeling Moderne Geschiedenis, op het proefschrift "Werkelijk en Wettelijk land. De katholieke opinie tegenover de rechterzijde, 1863-1884". Vanaf 1965 tot aan zijn emeritaat in 1983 was hij gewoon hoogleraar aan de [[Ufsia]], nu [[universiteit Antwerpen]].

Hij verwierf vooral bekendheid door meer dan twintig jaar te ijveren voor de herziening van het proces van [[Irma Laplasse]]. Laplasse heeft tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] [[Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog|verzetsleden]] verklikt die haar zoon hadden ontvoerd. Laplasse stierf op 30 mei 1945 voor het [[vuurpeloton]].

Door de niet aflatende actie van Karel Van Isacker kwam er in 1995 een herziening van het proces. Irma Laplasse werd echter andermaal schuldig bevonden wegens verklikking en in 1995 (postuum) veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf.

* ''Werkelijk en wettelijk land'' - [[1954]]

* ''Het [[Adolf Daens|Daensisme]]'' - [[1959]]

* ''Meesters en huurlingen'' - [[1963]]

* ''De Antwerpse dokwerker 1830 - 1940'' - [[1963]] - De Nederlandsche Boekhandel

* ''Afscheid van de havenarbeider 1944-1966'' - [[1967]]

* ''Herderlijke brieven over politiek 1830-1966'' - [[1969]]

* ''Irma Laplasse, stukken voor een dossier'' - [[1970]]

* ''Mijn land in de kering 1830-1980'' - [[1978]] - De Nederlandsche Boekhandel

* ''De enge ruimte 1914-1980'' - [[1983]]

* ''Ontwijding'' - [[1989]], [[Davidsfonds]], [[Leuven]]

* ''Het dossier Irma Laplasse, kritiek van een repressie-dossier''

* ''Het land van de dwazen'' - [[1976]] - De Nederlandsche Boekhandel

{{referencesReferences}}