Konstantinos Mitsotakis: verschil tussen versies

{{Infobox ambtsbekleder
| naam=Constantine Mitsotakis

| eind_periode = [[13 oktober]] [[1993]]

| eind_periode2 =

'''Constantine Mitsotakis''' (Grieks: Κωνσταντίνος Μητσοτάκης) ([[Chania (stad)|Chania]] ([[Kreta]]), [[18 oktober]] [[1918]]) was een [[Griekenland|Grieks]] politicus. Van 1990 tot 1993 was hij premier van Griekenland.

Toen in 1967 het [[kolonelsregime]] aan de macht kwam werd hij gearresteerd, maar slaagde erin naar het buitenland te vluchten met behulp van [[Ihsan Sabri Caglayangil]], een latere minister van Buitenlandse Zaken van [[Turkije]]. Na de val van het kolonelsregime keerde hij terug. Hij probeerde als onafhankelijke kandidaat gekozen te worden in het parlement, maar dit mislukte. In 1977 richtte hij de [[Partij van Nieuwe Liberalen]] op. In 1978 ging deze partij op in [[Nea Dimokratia]] (ND) van [[Konstantinos Karamanlis]]. Van 1978 tot 1980 diende Mitsotakis als minister van Economische Zaken en van 1980 tot 1981 als minister van Buitenlandse Zaken.

In 1981 verloor ND de verkiezingen van het socialistische [[PASOK]] van [[Andreas Papandreou]]. Daardoor kwam de partij in de oppositie terecht. In 1984 volgde Mitsotakis [[Evangelos Averoff]] op als partijleider en werd de tien jaar daarna de voornaamste tegenstander van Papandreou, zoon van.

Door een bankschandaal rond de Bank van Kreta raakte Papandreou in 1989 in opspraak. Mitsotakis wist hem daarom bij de [[Griekse parlementsverkiezingen 1989|verkiezingen in juni 1989]] te verslaan. PASOK verloor 36 zetels, één van de grootste nederlagen van een partij in de moderne geschiedenis van Griekenland. Een paar maanden voor de verkiezingen had had de partij echter een wet aangenomen waarin stond dat een partij slecht alleen kan regeren als zij een absolute meerderheid van de stemmen heeft behaald. ND had 'slechts' 44 procent van de stemmen en 145 van de 300 zetels. Mitsotakis slaagde er niet in genoeg steun te verwerven voor een meerderheid en schreef daarom opnieuw verkiezingen uit. Deze won hij ook, maar nogmaals slaagde hij er niet in om een meerderheid in het parlement achter zich te krijgen. Bij nieuwe [[Griekse parlementsverkiezingen 1990|verkiezingen in april 1990]] behaalde hij 150 zetels. Omdat één parlementslid van de partij [[Democratische Vernieuwing]] zijn steun toezegde kon Mitsotakis toch een kabinet vormen en aantreden als premier. Hij volgde [[Xenophon Zolotas]] op. Dit was een niet-partijgebonden politicus die tijdelijk was aangesteld als premier in november 1989.

Papandreou was intussen vrijgesproken van aanklachten rond het bankschandaal en was leider van de oppositie in het parlement. Hij verweet Mitsotakis een te slap op treden in het naam-dispuut rondom de voormalige [[Joegoslavië|Joegoslavische]] republiek [[Macedonië (land)|Macedonië]] en ten opzichte van [[Cyprus]]. Ten opzichte van de Verenigde Staten was hij weer te pro-Amerikaans. Ook was er ongenoegen in zijn eigen partij. Het parlementslid [[Antonis Samaras]] zegde samen met enkele andere zijn steun op en verlieten Nea Dimokratia. Zijn vormden de nieuwe partij [[Politieke Lente]]. Daardoor kon Mitsotakis niet meer rekenen op steun van een meerderheid van het parlement en moest daarom [[Griekse parlementsverkiezingen 1993|nieuwe verkiezingen]] uitschrijven. Deze werden gewonnen door PASOK. Papandreou kon daarom terugkeren als premier.

Mitsotakis had nog tot 7 maart 2004 zitting in het parlement. Sinds zijn verkiezingen in 1946 had hij – met tussenpozen – over een periode van 58 jaar deel daarvan uitgemaakt. Zijn dochter [[Dora Bakoyannis]] was van 2004 tot 2009 minister van Buitenlandse Zaken en zijn zoon [[Kyriakos Mitsotakis]] is ook lid van het Griekse parlement.