Elf (Tolkien): verschil tussen versies

Na de vernietiging van de [[Twee Bomen van Valinor]] en de roof van de [[Silmarillen]] keren de meeste [[Noldor]] terug naar Midden-aarde, na daartoe door [[Fëanor]] aangespoord te worden. Hun verblijf in Midden-aarde wordt Ballingschap genoemd omdat ze onder de [[Vloek van de Noldor]] vallen. Tijdens de [[Eerste Era]] strijden ze tegen Morgoth, maar uiteindelijk worden ze teruggedrongen tot het eiland [[Balar]] en een steunpunt aan de [[Mondingen van de Sirion]]. Vandaar vertrekt de [[Halfelfen|Halfelf]] [[Eärendil]] naar Valinor om de Valar vergeving te vragen voor de Noldor en om de moeilijke omstandigheden van de Elfen en [[Mens (Tolkien)|Mensen]] onder hun aandacht te brengen. Zijn verzoek wordt ingewilligd en de Valar, [[Maiar]], de Vanyar en de Noldor in [[Aman]] trekken ten strijde tegen Morgoth en zijn legers in de [[Oorlog van Gramschap]]. De vijanden worden verpletterend verslagen en de Elfen en Mensen zijn voorgoed verlost van Morgoth zelf, hoewel zijn invloed blijft gelden en zijn aanhang niet uitgeroeid wordt. Aan het einde van de Eerste Era trekken de meeste Elfen weg naar Valinor. Er blijven echter veel Elfen in Midden-aarde. De belangrijkste van de achterblijvers zijn [[Círdan]] de Scheepsbouwmeester, Heer van de [[Grijze Havens]], [[Celebrimbor]], de zoon van [[Curufin]], de zoon van [[Fëanor]], [[Galadriel (elf)|Galadriel]] en [Celeborn (elf)|[Celeborn]], [[Gil-galad]] en [[Elrond]] de zoon van Eärendil.