Hellenistische beeldhouwkunst: verschil tussen versies

 

 

Ze werkt in haar vorm gekenmerkt door een ongeziene virtuositeit in de weergave van de [[anatomie]] en beweging, tot in het extreme: zowel de verheerlijking van het logge spiergeweld (vb. [[Herakles (mythologie)|Herakles]]-figuren, de ''bokser'', enz.) als van de wulpse zinnelijkheid (vb. ''Pan met Aphrodite'' uit het Nationale Museum van Athene). Men had een voorliefde voor ingewikkelde composities (het [[hellenisme]] is de "[[barok (stijlperiode)|barokke]]" stijl van de Griekse kunst), vb. de ''[[Laocoöngroep]]'' uit het Vaticaan).

 

 

Inhoudelijk werd ze gekentekend door een verregaand [[realisme (kunststroming)|realisme]]: we krijgen niet langer de mens te zien zoals hij moet gezien worden - zoals in de klassieke kunst, maar ''zoals hij nu eenmaal is'': ook het kind (lieflijk en mollig) en de bejaarde (lichamelijk verval en lijden) worden nu uitgebeeld. Ook het individualisme gaat zich uiten in (over)realistische portretkunst.

Men onderscheidt als eerste richting in de hellenistische beeldhouwkunst de "classicistische" richting (vooral in de 3e eeuw v.Chr.) die de klassieke maatstaven nog tot voorbeeld neemt, zoals de "Poseidon van Melos" (Athene, Nationaal Museum); de "Aphrodite van Melos" (beter gekend als ''[[Venus van Milo]]'' uit het [[Louvre]]).

 

==Zie ook==

*[[Aetion (beeldhouwer)|Aetion]]