Dyan Cannon: verschil tussen versies

In 1969 speelde één van de grote rollen in de film ''[[Bob & Carol & Ted & Alice]]'', een film over seksuele revolutie waarin ze Alice speelde. Ze kreeg een [[Academy Award|oscarnominatieOscarnominatie]] voor deze rol en ook twee [[Golden Globe]] nominaties. In de jaren zeventig waren haar rollen minder succesvol, hoewel ze in 1971 nog een Golden Globe nominatie kreeg voor haar rol in ''Such Good Friends''. In 1976 was ze de eerste actrice die ooit een oscarnominatieOscarnominatie gekregen had die ook genomineerd werd voor beste kortfilm. De kortfilm ''Number One'' werd geregisseerd, geproducetgeproduceerd, geschreven en gemonteerd door Cannon. Het was een verhaal over volwassen seksuele nieuwsgierigheid.

In 1978 speelde ze in de film ''[[Revenge of the Pink Panther]]'' en in de film ''Heaven can wait'' met [[Warren Beatty]], [[Julie Christie]] en [[James Mason]]. Deze rol leverde haar een tweede oscarnominatieOscarnominatie op voor beste vrouwelijke bijrol en ze won in deze categorie de Golden Globe.

In de jaren tachtig en negentig verscheen ze in verschillende TV-films. Ze speelde ook gastrollen in populaire series zoals ''[[Diagnosis Murder]]'' van 1997 tot 2000 had ze een bijrol in advocatenserie ''[[Ally McBeal]]'' als rechter [[Whipper Cone]]. Deze rol speelde ze ook één aflevering in ''[[The Practice]]'', een andere advocatenserie die zich ook in [[Boston]] situeerde.