Chromatiek: verschil tussen versies

Onder '''chromatiek''' (naar het [[Grieks]]: χρώμα = [[kleur]]) wordt in de [[muziektheorie]] verstaan: het gebruik van halve toonsafstandentoonafstanden. Meer in het bijzonder: het gebruik van meerdere ''kleuren'' van de [[stamtoon|stamtonen]]. Zo kan de [[toon (geluid)|toon]] '''C''' met behulp van een [[kruis (muziek)|kruis]] een halve toonafstand verhoogd worden tot '''C#''' (Cis), en met een [[mol (muziek)|mol]] een halve [[toonafstand]] verlaagd worden tot '''Cb''' (Ces). Voorts bestaan er tekens voor dubbele verhoging en verlaging ([[dubbelkruis]] en [[dubbelmol]]). (Zie: [[muzieknotatie]])

De chromatische tonen '''E#''', '''B#''', '''F♭''' en '''C♭''', zijn [[Enharmoniek|enharmonisch]] gelijk aan de respectievelijke [[stamtoon|stamtonen]] '''F''', '''C''', '''E''' en '''B''', vanwege de [[diatoniek|diatonische]] halve toonsafstandentoonafstanden '''B'''-'''C''' en '''E'''-'''F'''.

Oorspronkelijk was de verlaagde [[toon (geluid)|toon]] iets lager en een verhoogde toon iets hoger dan het exacte midden van de hele toonsafstandtoonafstand, met andere woorden: de '''B♭''' was iets lager dan de '''A#'''. [[Strijker (snaarinstrument)|Strijker]]s [[intonatie (muziek)|intoneren]] heden ten dage nog steeds zoveel mogelijk deze zuivere tonen, die op een [[Piano (instrument)|piano]] niet ten gehore kunnen worden gebracht. De huidige [[gelijkzwevende stemming]] verdeelt als het ware de valsheid gelijkelijk over alle [[interval (muziek)|interval]]len, waardoor chromatiek vrijelijk kan worden toegepast, maar het oorspronkelijk grote kleurverschil tussen de [[toonsoort]]en is verdwenen. (Zie: [[Harmonieleer]])