Opprebais
Opprebais (Waals: Ôprèbay) is een dorp in de Belgische provincie Waals-Brabant en een deelgemeente van Incourt. In het westen van de deelgemeente ligt nog het gehucht Sart-Risbart. De etymologie van de naam is Nederlands: opper + beek.
Deelgemeente in België
.svg){kind=small} | |||
|---|---|---|---|
  | |||
| Situering | |||
| Gewest |  Wallonië
| ||
| Provincie |  Waals-Brabant
| ||
| Gemeente | Incourt | ||
| Fusie | 1977 | ||
| Coördinaten | 50° 41′ NB, 4° 48′ OL | ||
| Algemeen | |||
| Oppervlakte | 12,18 km² | ||
| Inwoners (1/1/2020) |
1.563 (128 inw./km²) | ||
| Overig | |||
| Postcode | 1315 | ||
| NIS-code | 25043(C) | ||
| Oude NIS-code | 25080 | ||
| Detailkaart | |||
 | |||
| |||
Demografische ontwikkeling bewerken
- Bronnen:NIS, Opm:1831 tot en met 1970=volkstellingen, 1976= inwonersaantal op 31 december
Bezienswaardigheden bewerken
- De steengroeve van Opprebais
Het kwartsiet van Opprebais is een hard gesteente dat beperkt gebruikt werd in gebouwen maar vooral voor het maken van kasseien. Het werd al ontgonnen vanaf de middeleeuwen en nam uitbreiding toen nieuwe wegen werden aangelegd zoals de steenweg Namen-Leuven rond 1755 onder impuls van Keizerin Maria-Theresia van Oostenrijk. Na een mindere periode kwam er een grote heropleving toen de provincie Brabant subsidies gaf om wegen te bestraten. In 1894 telde de steengroeve van Opprebais bijna 50 arbeiders. Tot de aan de Eerste Wereldoorlog kende de groeven een grote expansie, daarna viel de exploitatie stil en in 1935 liep de de groeve onder water. In 1958 werd de ontginning heropgestart om definitief te stoppen in 1975. De gemeente Incourt kocht de terreinen rond de ondergelopen groeve en richtte het in voor zachte recreatie en met vrijetijdsaccommodatie.
- De kasteelhoeve van Opprebais
De kasteelhoeve van Opprebais is gelegen op een verhoging en dateert waarschijnlijk uit de 13e eeuw. In oorsprong bestond dit uit niet meer dan een donjon, een neerhof en een palissade. In een volgende fase kwam er vierkante ommuring met vier ronde torens en een toegangspoort zoals nu nog te zien is. In de 16e eeuw was de burcht niet langer de woonplaats van de lokale heer en verloor zijn belang. De elementen van de versterking vervielen tot ruïne maar bleven bestaan. Het geheel werd omgevormd tot een hoeve met hoevegebouwen rond de binnenplaats tegen het einde van de 16e eeuw. De middeleeuwse overblijfselen met de resten van de dikke verdedigingsmuren in kwartsiet van Opprebais zijn beschermd als monument.
- De Saint-Aubainkerk
- Windmolen Gustot
-
Windmolen (1850) -
De voormalige steengroeve -
Ruines van het kasteel en de kerk -
De kerk Saint-Aubain
