Soil Moisture and Ocean Salinity

Soil Moisture and Ocean Salinity (SMOS) is een satelliet van de ESA waarmee onderzoek wordt gedaan naar de Aardse waterkringloop door de vochtigheidsgraad van de bodem en de saliniteit te meten. SMOS is de tweede gelanceerde Earth Explorer. Dit ruimteprogramma maakt deel uit van het Living Planet Programme.

SMOS
Observatiesatelliet
Doel Bodemvochtigheid en saliniteit meten
Organisatie ESA
Datum lancering 2 november 2009
Gelanceerd met Rokot
Ruimtehaven Kosmodroom Plesetsk
Fysische gegevens
Massa 658 kg incl. 28 kg brandstof
Baangegevens
Type Zonnesynchroon
Hoogte 758 km
Periode 100,02 minutenBewerken op Wikidata
Excentriciteit 0,0001149Bewerken op Wikidata
Inclinatie 98,4438°Bewerken op Wikidata
Perigeum 758,37 kmBewerken op Wikidata
Apogeum 760,01 kmBewerken op Wikidata
Instrumenten
MIRAS Passieve microgolf 2D-interferometer
Earth Explorerprogramma
GOCE   SMOS   ADM-Aeolus
Portaal  Portaalicoon   Astronomie
Aardwetenschappen

SMOS is de eerste hydrologische satelliet, wat wil zeggen dat er nooit eerder een satelliet is gelanceerd welke onderzoek verricht naar de waterkringloop op onze planeet. Dat gebeurt door de natuurlijke emissie van zwakke radiogolven van de bovenste lagen van de bodem en het zeewater te meten. Het hiervoor gebruikte instrument heet MIRAS, wat staat voor Microwave Imaging Radiometer using Aperture Synthesis.

Daar saliniteit en bodemvochtigheid belangrijke indicators zijn voor het regionale weerbeeld, zullen de onderzoeksresultaten gebruikt kunnen worden bij het verbeteren van voorspellingen van het weer en klimaatgerelateerde natuurrampen. Onder andere de TU Delft zal de door de satelliet verzonden gegevens kalibreren met temperatuurgegevens die verkregen zijn op de grond.

Prijsuitreiking

bewerken

De drijvende krachten achter de SMOS missie kregen op 22 augustus 2011 het prestigieuze certificaat van de Geoscience and Remote Sensing Society voor de ontwikkeling van de eerste apertuursynthese in de ruimte en voor het succes van de missie. De Geoscience and Remote Sensing Society reikt deze erkenning slechts om de twee à drie jaar uit en dan alleen maar als het comité oordeelt dat het project een bijzondere inhoud heeft. Deze zeer begeerde erkenning werd uitgereikt aan Yann Kerr van het Franse Centre National d'Etudes Spatiales de la Biosphère, aan Jordi Font het het Spaans Instituut voor oceanografie en aan Manuel Martin-Neira van de ESA. Na tien jaren onderzoek kwam het drietal met een systeem dat negenenzestig kleine antennes bevat die de straling van het aardoppervlak rond de 1,4 GHz (L-band) opvangen. Samen vormen deze antennes één grote antenne (interferometrie) waarmee een zeer grote nauwkeurigheid kan bekomen worden. Zo zal een druppel water in een handvol zand kunnen gedetecteerd worden. Of 0,1 g zout in één liter water.

Referenties

bewerken
bewerken