Stevige braakrussula
De stevige braakrussula (Russula nobilis) is een schimmel behorend tot de familie Russulaceae. Hij vormt mycorrhiza met Fagus. Hij komt voor in lanen en bossen op al of niet kalkhoudend zand en lemig zand. Hij is minder frequent gemeld op klei.
| Stevige braakrussula | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Russula mairei Singer (1929) | |||||||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||||||
|
Russula fageticola | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Kenmerken bewerken
- Hoed
De hoed heeft een diameter van 3 tot 9 cm. Bij jong vruchtlichamen is de hoed bolvormig tot halfbolvormig, later wordt deze gewelfd en ten slotte uitgespreid. De hoedhuid is licht plakkerig en vermiljoenkleurig tot karmijnrood. Als het nat is, glanst het, als het droog is, heeft het een fluweelachtige, matte afwerking. Met de leeftijd vervaagt het vaak in het midden. Het kan gemakkelijk aan de rand worden afgepeld, het vruchtvlees eronder is roze tot roodachtig van kleur. De rand van de hoed is berijpt met de leeftijd.
- Lamellen
De lamellen puilen uit en staan dicht bijeen, tenminste als ze jong zijn. Veel lamellen zijn gevorkt. Ze zijn wit of hebben een gelige tint en geel met ammoniak.
- Steel
De steel is 2 tot 8 cm lang en 1 tot 1,5(2) cm dik. Het oppervlak is glad of licht ruw, zonder roze verkleuring, hooguit met een vage roze tint. Het is wit, geel of bruinachtig.
- Vlees
Het vruchtvlees is ook wit en neigt naar geel. Als je kaliumhydroxide-oplossing op het vlees smeert, krijg je direct een geelbruine verkleuring. Sulfovanilline verkleurt het vlees paars en ferrosulfaatoplossing vies grijs-roodachtig tot vuil geelgrijs.
- Geur en smaak
De geur is aangenaam fruitig en de paddenstoel kan tijdens het drogen ook een lichte geur van honing ontwikkelen. De smaak is brandend scherp. Het is een giftige paddenstoel, het veroorzaakt aandoeningen van het spijsverteringsstelsel.
- Sporenprint
De sporenprint is wit.
Microscopische kenmerken bewerken
De sporen zijn rondachtig elliptisch 7 tot 8,5 µm lang en 6 tot 6,5 µm breed. Het is geornamenteerd met wratjes die slechts matig uitsteken. Ze zijn slechts tot 0,5 µm hoog en hebben korte of stompe stekels. Normaal gesproken zijn de wratten bijna volledig met elkaar verbonden door fijne lijntjes die een dicht netwerk vormen. De basidia zijn 40 tot 50 µm lang en 9 tot 12,5 µm breed met vier sterigmata van 5 tot 7 µm lang in diameter. De cystidia zijn 65 tot 75 lang en 7,5 tot 10 μm breed, ze zijn langwerpig en bolvormig, stomp aan de bovenkant, meestal alleen met een onduidelijke punt. Met sulfovanilline lijken ze blauw.
De cuticula heeft 66 tot 85 µm lang en 6 tot 10 µm breed, knotsvormige pileocystidia en schilferende haren (3-4 µm)
Verspreiding bewerken
geel = Landen zonder vondsten
lichtgrijs = Geen gegevens voorhanden
donker grijs = Buiten Europa
De stevige braakrussula komt voor in Noord-Afrika (Marokko), Noord-Amerika (Verenigde Staten) en Europa. In Europa is hij wijdverbreid in West- en Midden-Europa, inclusief Hongarije en Tsjechië, d.w.z. in het hele verspreidingsgebied van de beuk.
| Bronnen, noten en/of referenties |