Nyck de Vries

Nederlands autocoureur

Nyck de Vries (Uitwellingerga, 6 februari 1995) is een Nederlandse autocoureur. In 2019 werd hij kampioen in de Formule 2 en in seizoen 2020/2021 wereldkampioen in de Formule E. De Vries maakte zijn debuut in de Formule 1 als invaller bij Williams tijdens de Grand Prix van Italië 2022. In 2023 vervolgde De Vries zijn Formule 1-carrière bij AlphaTauri. Dit duurde tot en met de Grand Prix van Groot-Brittannië 2023, waarna hij werd vervangen door Daniel Ricciardo.

Nyck de Vries
De Vries in 2019
Algemene informatie
Volledige naam Hendrik Johannes Nicasius de Vries
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederland
Geboren 6 februari 1995
Uitwellingerga
Formule 1-carrière
Jaren actief 2022-2023
Wagennummer 21
Teams Williams (2022)
AlphaTauri (2023)
Races 11
Racestarts 11
Overwinningen 0
Podiums 0
Punten 2
Polepositions 0
Snelste rondes 0
Eerste race Italië 2022
Laatste race Groot-Brittannië 2023
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Carrière bewerken

Karting bewerken

In 2008 debuteerde De Vries voor het Italiaanse Chiesa Corse Zanardi Team, waar hij samen met David da Luz reed. Hij werd onder andere kampioen van de KF3 (2008, 2009), de Duitse jeugdklasse (2008, 2009) en hij won het Europees kampioenschap KF3 (2009).

De Vries werd in 2010 opgenomen in het McLaren Young Driver Programme, het talentprogramma van het Formule 1-team McLaren,[1] waar hij tot 2019 deel van uitmaakte.[2] Hij werd in Zuera wereldkampioen in de KF2-klasse, nadat hij in de laatste ronde Jordan Chamberlain voorbij was gegaan.[3]

Op 13 september 2011 werd De Vries in het Japanse Suzuka wereldkampioen in de KF1-klasse, de hoogste kartingklasse ter wereld.

Formule Renault bewerken

In 2012 maakte De Vries de overstap naar het formuleracing, waarbij hij zijn Formule Renault 2.0-debuut maakte in zowel de Eurocup Formule Renault 2.0 als de Formule Renault 2.0 NEC voor R-Ace GP. In de Eurocup werd hij met twee podiumplaatsen vijfde in het kampioenschap met 78 punten, terwijl hij in de NEC een race won op het TT-Circuit Assen en met drie andere podiumplaatsen tiende werd met 166 punten. Dit ondanks dat hij in slechts vijf van de acht raceweekenden deelnam.

In 2013 bleef De Vries actief in de Formule Renault 2.0 in zowel de Eurocup als de Formule Renault 2.0 Alps. Hij maakte hierbij de overstap naar het team Koiranen GP. Hoewel hij in slechts drie van de zeven raceweekenden in het Alps-kampioenschap uitkwam, werd hij met 68 punten achtste in de eindstand met twee tweede plaatsen op het Circuit Mugello. In de Eurocup won hij tegen het eind van het seizoen twee races. Eén op de Hungaroring en één op het Circuit de Barcelona-Catalunya. In het eindklassement werd hij opnieuw vijfde met 113 punten.

In 2014 reed De Vries opnieuw voor Koiranen in zowel de Eurocup als de Alps. In beide kampioenschappen werd hij op dominante wijze kampioen. In de Eurocup won hij vijf races, behaalde hij nog vijf andere podiumplaatsen en werd hij met 254 punten kampioen. In de Alps won hij negen races, stond hij in nog drie andere races op het podium en behaalde hij 300 punten op weg naar het kampioenschap.

In 2015 maakte De Vries de overstap naar de Formule Renault 3.5 Series. Daarbij kwam hij uit voor DAMS. Hij stond vijf keer op het podium voordat hij de laatste race van het seizoen op het Circuito Permanente de Jérez won, waardoor hij achter Oliver Rowland en Matthieu Vaxivière derde werd in de eindstand met 160 punten.

GP3 bewerken

In 2016 stapte De Vries over naar de GP3 Series, waar hij 1 seizoen mee deed. Hij kwam uit voor het team ART Grand Prix. Met een overwinning op het Autodromo Nazionale Monza en het Yas Marina Circuit eindigde hij op de zesde plaats in het klassement met 133 punten.[4]

Formule 2 bewerken

In 2017 maakte De Vries de overstap naar het hernieuwde Formule 2-kampioenschap. Daarin kwam hij uit voor het team Rapax. Hij won op het Circuit de Monaco zijn eerste race in het kampioenschap. Daarnaast behaalde hij nog een podiumplaats op het Baku City Circuit en behaalde hij een dubbele podiumplaats op de Hungaroring. Voorafgaand aan het raceweekeinde op Spa-Francorchamps verving hij Louis Delétraz bij het team Racing Engineering, terwijl Delétraz de omgekeerde weg bewandelde. In zijn eerste weekeinde voor dit team behaalde hij nog een podiumplaats, waardoor hij uiteindelijk met 114 punten als zevende zijn debuutseizoen afsloot.

In november 2017 tekende De Vries een contract bij het team Prema Racing, waar hij in 2018 een team vormde met Sean Gelael. Hij won races op Circuit Paul Ricard, de Hungaroring en Spa-Francorchamps. Daarnaast behaalde hij polepositions op Spa en het Sochi Autodrom. Ook stond hij nog driemaal op het podium, waardoor hij achter George Russell, Lando Norris en Alexander Albon vierde werd in de eindstand met 202 punten. Hiermee greep hij echter naast een zitje bij McLaren. Lando Norris en Nyck de Vries waren namelijk allebei onderdeel van het 'McLaren Young Driver Programme'. Op 15 maart 2018 werd bekend dat hij deel ging uitmaken van Racing Team Nederland, dat uitkomt in de LMP2-klasse in het WEC. Toen Nyck de Vries op 30 maart 2018 aanwezig was bij het Formule 1 Café, vertelde hij dat de coureur met de meeste punten direct bij het Formule 1-team van McLaren zou komen. Aangezien dit zwart op wit stond, aldus De Vries, en De Vries onder Norris eindigde qua puntenaantal, greep hij naast zijn enige directe kans om in de Formule 1 terecht te komen.

In 2019 maakte De Vries binnen de Formule 2 de overstap naar ART Grand Prix als vervanger van regerend kampioen George Russell, die overstapte naar de Formule 1. Hij vormde hier een team met de uit de GP3 overgekomen Nikita Mazepin.[5] Drie races voor het eind van het seizoen werd hij gekroond tot kampioen in de klasse.

World Endurance Championship bewerken

Op 6 oktober 2019 won De Vries met Racing Team Nederland de 6 uur van Fuji in het World Endurance Championship, de eerste overwinning van het team in de LMP2-klasse. Hij bracht de auto in de laatste stint over de finishlijn.

Formule E bewerken

Aan het eind van 2019 maakte De Vries zijn Formule E-debuut bij het Mercedes-Benz EQ Formula E Team, als teamgenoot van Stoffel Vandoorne.[6] In de laatste race van dat seizoen in Berlijn behaalde hij zijn eerste podiumfinish. Het daaropvolgende seizoen begon hij met een overwinning in de eerste race in Ad Diriyah. In Valencia behaalde hij zijn tweede zege, en in Londen behaalde hij twee podiumplaatsen. In de laatste race in Berlijn werd hij voor het eerst wereldkampioen in de Formule E.[7]

Formule 1 bewerken

In december 2020 testte De Vries tijdens de Young Driver Test in Abu Dhabi in de Mercedes W11.[8][9] De Vries is sinds 2021 reservecoureur bij F1-team van Mercedes[10] en mocht hij tevens in 2021 testen in de Mercedes F1 W12 tijdens de Young Driver Test.[11] Op 20 mei 2022 maakte De Vries zijn debuut in de Formule 1-klasse. Tijdens de eerste vrije training van de GP van Spanje verving hij Alexander Albon voor het team van Williams-Mercedes.[12] Tijdens de eerste vrije training van de GP van Frankrijk verving hij Lewis Hamilton voor het team van Mercedes. De eerste vrije training van de GP van Italië, op vrijdag 9 september, reed hij in de Aston Martin-Mercedes in de plaats van Sebastian Vettel. Later dat weekend maakte De Vries zijn Formule 1-racedebuut bij Williams vanwege een blindedarmontsteking bij Alexander Albon.[13] Hij wist in Q2 de dertiende startplek te bemachtigen. In verband met gridstraffen van andere coureurs startte hij vanaf de achtste plaats op de grid. De Vries finishte als negende in de race.[14]

Op 8 oktober 2022 werd bekendgemaakt dat De Vries in 2023 zal uitkomen voor het team AlphaTauri, hij volgt de naar Alpine vertrekkende Pierre Gasly op.[15] Helmut Marko uitte gedurende het seizoen meerdere malen kritiek op de tegenvallende resultaten van De Vries.[16] Op 11 juli 2023, enkele dagen na de Grand Prix van Groot-Brittannië, werd bekendgemaakt dat De Vries per direct wordt vervangen door Daniel Ricciardo.[17]

Terugkeer in de Formule E bewerken

In september 2023 werd bekend dat De Vries terugkeert naar de Formule E, hij tekende een contract om te rijden voor Mahindra Racing vanaf het seizoen 2023-2024.[18]

Formule 1-carrière bewerken

Teams bewerken

Jaar/Jaren Team
2022 Mercedes (als testcoureur)
Aston Martin F1 (als testcoureur)
Williams Racing (als testcoureur en coureur)
2023 AlphaTauri

Statistiek bewerken

Onderstaande tabel is bijgewerkt tot en met de GP van Abu Dhabi, 26 november 2023.

2022 2023 Totaal
Aantal races 1 10 11 (11 starts)
Aantal zeges 0 0 0
Aantal pole-positions 0 0 0
Aantal snelste rondes 0 0 0
Aantal podiumplaatsen 0 0 0
Aantal WK-punten 2 0 2
Eindstand WK 21 22

Formule 1-resultaten bewerken

Kleur Resultaat
Goud Winnaar
Zilver Tweede plaats
Brons Derde plaats
Groen Gefinisht (punten behaald)
Blauw Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Paars Uitgevallen (DNF)
Rood Niet gekwalificeerd (DNQ)
Kleur Resultaat
Zwart Gediskwalificeerd (DSQ)
Wit Niet gestart (DNS)
Blanco Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD) / Niet deelgenomen
1, 2, 3 Sprint positie (punten behaald)
P Poleposition
S Snelste ronde
Jaar Inschrijving Chassis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 Pos Punten
2022 Williams Racing Williams
FW44
Mercedes-AMG
F1 M13
E Performance
BHR
SAU
AUS
EMI
MIA
SPA
TC
MON
AZE
CAN
GBR
OOS
ITA
9
SIN
JPN
VST
SAP
ABU
21 2
Mercedes AMG
Petronas Motorsport
Mercedes AMG
W13
FRA
TC
HON
BEL
NED
MXS
TC
Aston Martin F1 Aston Martin
AMR22
ITA
TC
2023 AlphaTauri AlphaTauri
AT04
Honda
H001
BHR
14
SAU
14
AUS
15
AZE
DNF
MIA
18
MON
12
SPA
14
CAN
18
OOS
17
GBR
17
HON
BEL
NED
ITA
SIN
JPN
QAT
VST
MXS
SAP
LSV
ABU
22 0
  • Uitgevallen maar wel geklasseerd omdat er meer dan 90% van de raceafstand werd afgelegd.

Formule 1-record bewerken

Omschrijving record Aantal Details Ref.
Voor de meeste teams gereden in één seizoen 5 Formule 1 in 2022: Williams, Mercedes, Aston Martin, Alpine en AlphaTauri [19]
Zie de categorie Nyck de Vries van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.