Isi Delvigne

politicus uit België (1882-1959)

Isidore (Isi) Delvigne (Seraing, 4 januari 1882 - Spa, 22 juni 1959) was een Belgisch redacteur, syndicalist en politicus voor de POB.

Isi Delvigne
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Naam Isidore Delvigne
Geboren Seraing, 4 januari 1882
Overleden Spa, 22 juni 1959
Kieskring Luik
Regio Vlag Wallonië Wallonië
Land Vlag van België België
Functie Redacteur
Syndicalist
Politicus
Partij POB
Vakbond BVV
Mandaten
? - ? Gemeenteraadslid Seraing
1912 - 1919 Schepen Seraing
1919 - 1934 Volksvertegenwoordiger
1920 - 1951 Directeur La Wallonie
1934 - 1940 Voorzitter CMB Luik
1942 - ? Algemeen secretaris CMB Luik
Portaal  Portaalicoon   Economie
Politiek

Levensloop

bewerken

Delvigne begon zijn beroepscarrière in 1896 als arbeider bij Cockerill Sambre. Zijn syndicale activiteiten maakte echter dat hij verschillende malen op zoek moest naar ander werk. Zo stichtte hij in 1905 samen met Julien Lahaut en Joseph Bondas het Syndicat des métallurgistes de Seraing[1] (Relève-toi[2]).

Tijdens het interbellum was Delvigne een van de leidende figuren van het Belgisch syndicalisme en van de Waalse Beweging. Hij werkte ook mee aan L'Action Wallonne en droomde van een versmelting met Frankrijk, of zelfs van een Europese staat. Zijn invloed op jonge wallinganten, zoals André Renard, was niet te onderschatten. Daarnaast was hij actief als auteur van monografieën en publiceerde hij artikels in verschillende linkse persorganen, waaronder Le Peuple, waarvoor hij een Luikse bijlage uitgaf. Op 1 december 1920 stichtte hij de krant La Wallonie, waarvan hij directeur was tot 1951. Ook was hij betrokken bij de oprichting van Le Prolétaire.[2]

Eveneens in de jaren 20 was hij actief in de strijd rond de invoering van het betaald verlof voor arbeiders. Tevens was hij in deze periode politiek actief, zo was hij gemeenteraadslid en schepen van Seraing (1912-1919) en volksvertegenwoordiger (1919-1934). In deze hoedanigheid was hij een vurig pleiter voor de vakbondseisen en de verslaggever van de Wet op de 'acht uren'-dag.[2] Van 1934 tot 1940 was hij de voorzitter van de Centrale der Metaalbewerkers (CMB) van het Belgisch Vakverbond (BVV) te Luik. In 1942 werd hij algemeen secretaris van deze gewestelijke vakcentrale.[1]

Bibliografie

bewerken
  • Les crises industrielles, Luik, 1921
  • La journée de 8 heures et la semaine de 48 heures, Brussel, 1922
  • Philanthropie capitaliste et liberté ouvtière, Luik, z.d.
  • La crise mondiale, Brussel, 1931
  • Pour une union économique franco-belge. Le mur qu'il faut abattre, Brussel, 1933
  • La Grande Grève, Luik, 1936
  • Le syndicalisme dans l'industrie des métaux en Belgique. Esquisse historique, Luik, 1937

Literatuur

bewerken
  • Paul VAN MOLLE, Het Belgisch parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
  • Isi Delvigne, in: Encyclopédie du Mouvement wallon, Institut Jules Destrée, Namen, 3 volumes, 2000-2001
  • Pierre TILLY, André Renard, Le Cri, Brussel, 2005