Tweekleurige vaalhoed

Tweekleurige vaalhoed
	Taxonomische indeling
Rijk:	Fungi (Schimmels)
Stam:	Basidiomycota (Steeltjeszwam)
Klasse:	Agaricomycetes
Onderklasse:	Agaricomycetidae
Orde:	Agaricales (Plaatjeszwam)
Familie:	Hymenogastraceae
Geslacht:	Hebeloma
	Soort
	Hebeloma mesophaeum; (Pers.) Quél. (1872 )
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Portaal	Biologie ; Schimmels

De tweekleurige vaalhoed (Hebeloma mesophaeum) is een schimmel in de familie Hymenogastraceae. Hij vormt ectomycorrhiza met loof- en naaldbomen zoals berk (Betula), eik (Quercus), beuk (Fagus), den (Pinus) en fijnspar (Picea). Vaak komt hij voor bij jonge boompjes op humusarm zand of zandige leem. Hij is ook gevonden bij linde (Tilia) en hazelaar (Corylus) in loofbossen en lanen op voedselrijke klei of leem en ten slotte in struwelen van kruipwilg (Salix repens) op droog, humusarm zand.^[2] De vruchtlichamen verschijnen van september tot november op min of meer vochtige grond. Op sommige plaatsen komt hij in grote aantallen voor.

Kenmerken bewerken

Uiterlijke kenmerken bewerken

Hoed

De hoed is 5 tot 8 cm in diameter. De vorm is halfbolvormig tot vlak gewelfd. Het hoedoppervlak is typisch tweekleurig. De kleur is midden roodachtig tot kastanjebruin en vettig, de rand is licht crème-beige en fijnkorrelig. Bij droog weer is het oppervlak van de hoed glad, droog en mat, bij nat weer glad, plakkerig en glanzend. Bovendien is de hoedrand vaak versierd met resten van zilverachtig tot lichtgeel perkament. Jonge exemplaren hebben een duidelijk uitgesproken cortina. De hoed heeft geen kleurreactie met KOH.^[3]

Lamellen

De lamellen zijn overvol, breed, lichter of donkerder melkachtig koffiekleurig en uitpuilend op de steel.

Steel

De steel is 5 tot 10 cm lang en 0,5 tot 0,8 cm breed. Op een bleke houtbruine achtergrond en steeds donkerder wordend naar de basis van de steel toe, is het pluizig viltig vanwege de grijs-witachtige, afveegbare cortina.

Geur en smaak

Het vruchtvlees is min of meer dezelfde kleur. Het ruikt licht radijsachtig of fruitig en smaakt bitter.

Sporenprint

De sporenprint is bruin.

Microscopische kenmerken bewerken

De eivormige tot ellipsvormige, bijna gladde sporen meten 7,3 - 10,5 × 4,6–6,6 μm met een Q-getal van gemiddeld 1,34 tot 1,86. Ze zijn fijn geornamenteerd met wratten. De basidia meten (18) 20–34 (43) × (4) 5–9 (10) μm met een Q-getal van 3,1 tot 4,4. De cheilocystidia hebben de vorm lageniform (flesvormig) of ventricose, soms cilindrisch, zelden clavaat of lentiform. Ze zijn 26 tot 62 μm lang, 5,8 tot 11,0 μm breed aan de basis en 3,5–6,1 μm breed aan de top. Pleurocystidia zijn meestal niet aanwezig, indien wel dan dicht bij de lamelsnede.^[4]