Go-Kogon
Keizer Go-Kōgon (後光厳天皇, Go-Kōgon-tennō, 23 maart 1338 – 12 maart 1374) was de 4e troonpretendent van het keizerlijke hof van Japan.[1] Hij regeerde namens het Ashikaga-shogunaat vanuit het noordelijke hof, van 25 september 1352 tot 9 april 1371
| Go-Kōgon | ||||
|---|---|---|---|---|
| 23 maart 1338 – 12 maart 1374 | ||||
| ||||
| 4e troonpretendent van Japan | ||||
| Periode | 1352 – 1371 | |||
| Voorganger | Suko | |||
| Opvolger | Go-En'yu | |||
| Vader | Kogon | |||
| ||||
Go-Kōgon was vernoemd naar zijn vader, de eerste troonpretendent Kogon. Het voorvoegsel go- (後), kan worden vertaald als “later” of “tweede”, waardoor zijn naam vrij vertaald “Kōgon de tweede” betekent.[2] Zijn persoonlijke naam (imina) was Iyahito (弥仁).
In 1351 kon het zuidelijke hof tijdelijk de keizerlijke hoofdstad Kioto heroveren, waarbij Go-Kōgons voorganger, zijn broer Suko, van de troon werd gestoten. In 1352 nam het noordelijk hof de hoofdstad weer in, waarna het shogunaat Go-Kōgon tot keizer maakte. Wel lag de ware macht in het land bij het shogunaat, waardoor Go-Kōgon niet veel meer was dan een stroman van de shogun. Het zuidelijk hof ondernam echter herhaaldelijk pogingen Kioto te heroveren, waardoor Go-Kōgon meerdere malen de stad moest ontvluchten.
In 1371 trad Go-Kōgon af ten gunste van zijn zoon. Hij regeerde wel verder als insei-keizer. Hij stierf aan een ziekte op 35-jarige leeftijd.
- Reed, Edward James. (1880). Japan: its history, traditions, and religions: With the narrative of a visit in 1879, Volume 1. London: J. Murray. OCLC 1309476
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, p. 302-309.
- ↑ Reed, Edward James. (1880). Japan: its history, traditions, and religions, Vol. 1, p. 112 n*.