Wikipedia

Federico Dimarco

Italiaans voetballer

Federico Dimarco (Milaan, 10 november 1997) is een Italiaans voetballer die doorgaans speelt als linksback. In juli 2018 verruilde hij FC Sion voor Internazionale. Dimarco maakte in 2022 zijn debuut in het Italiaans voetbalelftal.

Federico Dimarco
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Volledige naam Federico Dimarco
Geboortedatum 10 november 1997
Geboorteplaats Milaan, Vlag van Italië Italië
Lengte 175 cm
Been Links
Positie Verdediger
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Italië Internazionale
Rugnummer 32
Contract tot 30 juni 2026
Jeugd
2004–2014 Vlag van Italië Internazionale
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2014–2017
2016
2016–2017
2017–2018
2018–
2018–2019
2020–2021 		Vlag van Italië Internazionale
→ Vlag van Italië Ascoli
→ Vlag van Italië Empoli
Vlag van Zwitserland FC Sion
Vlag van Italië Internazionale
→ Vlag van Italië Parma
→ Vlag van Italië Hellas Verona 		1(0)
15(0)
12(0)
9(0)
35(2)
13(1)
48(5)
Interlands **
2022– Vlag van Italië Italië 4(0)
* Bijgewerkt op 19 juni 2022
** Bijgewerkt op 19 juni 2022
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

ClubcarrièreBewerken

Dimarco speelde vanaf 2004 in de jeugdopleiding van Internazionale. Op 11 december 2014 mocht de linksback zijn debuut maken voor het eerste elftal, toen in de UEFA Europa League met 0–0 gelijkgespeeld werd tegen FK Qarabağ. Tijdens dat duel viel hij zes minuten voor tijd in voor Danilo D'Ambrosio. Ten tijde van het duel had Inter zich reeds geplaatst voor de volgende ronde.[1] In de competitie beleefde de verdediger zijn vuurdoop op de laatste speelronde op 31 mei 2015, toen met 4–3 van Empoli werd gewonnen. Tijdens dit duel mocht Dimarco een minuut voor tijd het veld betreden als vervanger van aanvaller Rodrigo Palacio.[2] In januari 2016 werd de vleugelverdediger voor een half jaar gehuurd door Ascoli.[3] Na dit halve seizoen vertrok Dimarco opnieuw op huurbasis; nu nam Empoli hem over voor het seizoen 2016/17. De club dwong tevens een optie tot koop af.[4] In dit seizoen speelde hij twaalf wedstrijden voor Empoli. FC Sion nam hem in de zomer van 2017 voor vier miljoen euro over van Inter; in Zwitserland tekende hij voor vier seizoenen.[5] In Zwitserland speelde hij negen competitiewedstrijden, waarna Internazionale hem voor zeven miljoen euro terughaalde naar Milaan.[6] Hij werd direct voor één seizoen verhuurd aan Parma, dat ook Alessandro Bastoni en Jonathan Biabiany op huurbasis overnam.[7] In januari 2020 werd Dimarco voor anderhalf seizoen verhuurd aan Hellas Verona.[8] Na zijn terugkeer bij Internazionale kreeg hij van coach Simone Inzaghi meer speeltijd.

ClubstatistiekenBewerken

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2014/15   Internazionale Serie A 1 0 0 0 1 0 2 0
2015/16 0 0 0 0 — — 0 0
→   Ascoli Serie B 15 0 0 0 — — 15 0
2016/17 →   Empoli Serie A 12 0 1 0 — — 13 0
2017/18   FC Sion Super League 9 0 0 0 0 0 9 0
2018/19   Internazionale Serie A — — — — — — 0 0
→   Parma 13 1 1 0 — — 14 1
2019/20   Internazionale 3 0 1 0 0 0 4 0
→   Hellas Verona 13 0 0 0 — — 13 0
2020/21 35 5 2 0 — — 37 5
2021/22   Internazionale 32 2 3 0 7 0 42 2
Totaal 134 8 8 0 8 0 149 8

Bijgewerkt op 19 juni 2022.[9]

InterlandcarrièreBewerken

Dimarco maakte deel uit van alle Italiaanse nationale jeugdselecties vanaf Italië –15. Hij bereikte met Italië –17 de finale van het EK –17 van 2013 en de achtste finale van het WK –17 van 2013. Met Italië –19 haalde hij de finale van het EK –19 van 2016. Dimarco werd met Italië –20 derde op het WK –20 van 2017 en nam met Italië –21 deel aan het EK –21 van 2019. Dimarco maakte zijn debuut in het Italiaans voetbalelftal op 4 juni 2022, toen met 1–1 gelijkgespeeld werd tegen Duitsland in de UEFA Nations League. Lorenzo Pellegrini opende de score namens Italië, waarna de uitslag bepaald werd door Joshua Kimmich. Dimarco moest van bondscoach Roberto Mancini op de reservebank beginnen en hij mocht tien minuten voor tijd invallen voor Cristiano Biraghi. De andere Italiaanse debutanten dit duel waren Davide Frattesi (Sassuolo), Samuele Ricci, Tommaso Pobega (beiden Torino), Wilfried Gnonto (FC Zürich) en Matteo Cancellieri (Hellas Verona).[10]

Interlands van Federico Dimarco voor   Italië
№ Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler bij   Internazionale
1 4 juni 2022   Italië – Duitsland   1 – 1 Nations League 2022/23
2 7 juni 2022   Italië – Hongarije   2 – 1 Nations League 2022/23
3 11 juni 2022   Engeland – Italië   0 – 0 Nations League 2022/23
4 14 juni 2022   Duitsland – Italië   5 – 2 Nations League 2022/23

Bijgewerkt op 19 juni 2022.[11]

ErelijstBewerken

Competitie
Aantal Jaren
  Internazionale
Coppa Italia 1 2021/22
Supercoppa 1 2021

ReferentiesBewerken

  1. ↑ Wedstrijdgegevens FK Qarabağ – Internazionale bij Soccerway
  2. ↑ Wedstrijdgegevens Internazionale – Empoli bij Soccerway
  3. ↑ (en) Federico Dimarco joins Ascoli Internazionale, 27 januari 2016
  4. ↑ (en) Federico Dimarco moves to Empoli Internazionale, 1 juli 2016
  5. ↑ (it) Federico Dimarco al Sion Internazionale, 30 juni 2017
  6. ↑ (en) Dimarco back at Inter Football Italia, 6 juli 2018
  7. ↑ (de) Parma holt drei Inter-Profis: Biabiany fix, Bastoni & Dimarco per Leihe Transfermarkt, 7 augustus 2018
  8. ↑ (en) Inter defender Federico Dimarco seals move to Hellas Verona Sempre Inter, 30 januari 2020
  9. ↑ Profiel Dimarco bij Soccerway
  10. ↑ Wedstrijdgegevens Italië – Duitsland bij European Football
  11. ↑ Gespeelde interlands Dimarco bij European Football
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Federico_Dimarco&oldid=63325614"