Dioscorus I van Alexandrië
Dioscorus was de opvolger van Cyrillus als patriarch van Alexandrië.
Op de zogenoemde Roverssynode van Efeze in 449 schakelde hij zo'n 200 gewapende 'monniken' in om zijn gelijk te halen.
Op het concilie van Chalcedon in 451 werd hij veroordeeld omdat hij drie keer niet op kwam dagen toen hij opgeroepen werd door de Romeinse legaten om zich tegen enkele aanklachten te verweren.
Dioscorus was een miafysiet. Dat houdt in dat in Christus de goddelijke en menselijke natuur zijn samengegaan in één natuur, één godmenselijke natuur, zonder enige scheiding, zonder verwarring en onveranderlijk. Deze christologie wordt beleden in de huidige miofysiete kerken (de Oriëntaals-orthodoxe Kerken). Door de chalcedonische kerken werd deze leer als een vorm van het monofysitisme beschouwd. De miofysiete kerken verwerpen echter de monofysitische leer van Eutyches.
De kerk van Alexandrië wees de uitspraken van Chalcedon af. Deze afwijzing ligt aan de basis van de vorming van de Koptisch-orthodoxe Kerk.