Charles Hanin

Charles Marie Paul baron Hanin (Wellin, 19 september 1914 – Marche-en-Famenne, 16 juni 2012) was een Belgische politicus voor de PSC.

Levensloop

Hanin was doctor in de rechten en licentiaat in het notariaat. Hij werd advocaat.

Hij trouwde in 1942 met Elise Forthomme (1919-2007) en ze kregen vijf kinderen.

Hanin werd politiek actief voor de PSC en was voor deze partij van 1953 tot 1958 en van 1971 tot 1994 gemeenteraadslid van Marche-en-Famenne. Van 1956 tot 1965 was hij bovendien provincieraadslid van Luxemburg, waar hij van 1958 tot 1965 gedeputeerde was. Vervolgens was hij van 1977 tot 1986 burgemeester van Marche-en-Famenne.

In 1965 werd hij namens het arrondissement Aarlen-Bastenaken-Marche verkozen tot rechtstreeks gekozen senator in de Belgische Senaat en oefende dit mandaat uit tot in december 1978, waarna hij van 1978 tot 1981 als provinciaal senator voor de provincie Luxemburg in de Belgische Senaat zetelde. Van 1974 tot 1977 en van 1980 tot 1981 zetelde hij hierdoor automatisch ook in de Waalse Gewestraad, waar hij van 1974 tot 1977 PSC-fractieleider was. Van 1970 tot 1972 was hij tevens voorzitter van het directorium van de PSC, die in 1969 na de splitsing van de unitaire CVP-PSC een zelfstandige partij was geworden. In deze functie bouwde hij de Waals-Brusselse structuur van deze partij mee uit.

Hanin volgde daarenboven een ministeriële loopbaan. Van 1968 tot 1972 was hij minister van Middenstand in de Regering-G. Eyskens IV, van 1972 tot 1973 minister van Franse Cultuur in de Regering-G. Eyskens V, van januari tot oktober 1973 was hij minister van Wetenschappelijke Politiek in de Regering-Leburton, van 1973 tot 1974 was hij minister van de Oostkantons en Toerisme in de Regering-Leburton en van april tot juni 1974 was hij ten slotte minister van Binnenlandse Zaken in de Regering-Tindemans I. In juni 1974 stopte hij om onbekende redenen als minister. Van april tot november 1979 was hij nog interim-voorzitter van de PSC.

Hanin was ook nog voorzitter van de 'Commission royale des monuments et des sites' voor het Waals gewest.

Hij zetelde van 1977 tot 1982 ook in de Raad van Europa, waar hij de parlementaire groep van de Christendemocraten voorzat.

Bij zijn overlijden werd eraan herinnerd dat hij een belangrijke rol speelde in het verbeteren van het sociaal statuut van zelfstandigen en het verhogen van hun pensioen, hun kinderbijslag en hun ziekteverzekering. Hij was tevens een van de voorname promotors van de Europese ruimtepolitiek, door de sluiting van het akkoord met Frankrijk voor de realisatie van het Arianeprogramma. Hij nam ook actief deel aan de stichting van Louvain-la-Neuve als universiteitsstad.

In 1998 verkreeg hij opname in de erfelijke adelstand, met de persoonlijke titel van baron. Zijn wapenspreuk luidt Vérité rend libre.

Literatuur

• Paul VAN MOLLE, Het Belgische Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
• Humbert DE MARNIX DE SAINTE-ALDEGONDE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 2007, Brussel, 2007/

Externe link

• Fiche Charles Hanin op Odis
• Fiche Charles Hanin op connaitrelawallonie.be.

Voorganger: Adhémar d'Alcantara	Minister van Middenstand 1968-1972	Opvolger: Leo Tindemans
Voorganger: Albert Parisis	Minister van Franse Cultuur 1972-1973	Opvolger: Pierre Falize
Voorganger: Théo Lefèvre	Minister van Wetenschapsbeleid 1973-1974	Opvolger: Gaston Geens
Voorganger: Guillaume Schyns	Minister van de Ooskantons en Toerisme 1973-1974
Voorganger: Edouard Close	Minister van Binnenlandse Zaken 1974	Opvolger: Joseph Michel
Voorganger: Jacques Bourguignon	Burgemeester van Marche-en-Famenne 1977-1986	Opvolger: André Bouchat
Voorganger: Charles-Ferdinand Nothomb	Partijvoorzitter van de PSC (ad interim) 1979	Opvolger: Paul Vanden Boeynants