Zeekraalroest
De zeekraalroest (Uromyces salicorniae) is een schimmel behorend tot de familie Pucciniaceae. Het is een biotrofe parasiet die aecia, uredinia en telia vormt op zeekraal (Salicornia).[2]
| Zeekraalroest | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Uromyces salicorniae (DC.) de Bary (1870 [1]) | |||||||||||||
| |||||||||||||
Kenmerken bewerken
Op zeekraal (Salicornia) is het de enig bekende roest.[2]
- Spermogonia
Spermogonia ontbreken meestal.[3]
- Aecia
Aecia komen voor in mei. Staan op de kiembladen en staan verspreid of in kleine groepjes. De vorm is in het begin halfrond en later worden ze wit en bekervormig. De sporen zijn oranjegeel, fijnwrattig en meten 17-35 μm.[3]
- Uredinia
Uredinia komen voor in juli tot oktober. Ze zijn zeer klein en staan individueel of in groepen. De vorm is rond en ze zijn bedekt door het epidermis. Lange tijd zijn ze bedekt en later staan ze naakt en worden dan poederig en kaneelkleurig. De sporen zijn geelbruin, met een min of meer gele wand, voorzien van vier poren, stekelwrattig en meten 24-35 × 18-25 μm.[3]
- Telia
De telia zijn er hetzelfde uit als de Uredinia maar staan met name op stengels. Ze zijn forser, compacter en donkerbruin. De sporen zijn glad, eencellig, aan de top tot 4 µm verdikt, pore apicaal, met een steel anderhalf keer de sporenlengte, met een celwand van 2,5 µm, en meten 25-35 × 18-28 µm.[3]
Verspreiding bewerken
De zeekraalroest met name voor in Europa, maar er zijn ook enkele waarnemingen buiten dit bekend bekend (Rusland, Verenigde Staten en Nieuw-Zeeland).[4] In Nederland komt hij uiterst zeldzaam voor. Bekende vondsten zijn Balgzand (1970) en Terschelling (1971). Hij staat niet op de rode lijst en is niet bedreigd.[2]
Bronnen, noten en/of referenties
|