Technetium-99

isotoop van technetium

Technetium-99 of 99Tc is een instabiel radioactief isotoop van technetium, een overgangsmetaal. De isotoop komt slechts sporadisch voor op Aarde. Technetium-99 is de meestvoorkomende en makkelijkst beschikbare isotoop van dit element, omdat het het voornaamste splijtingsproduct is van bepaalde actiniden, zoals uranium (met name uranium-233 en uranium-235) en plutonium (met name plutonium-239 en plutonium-241). Het is een van de langlevende nucliden die aanwezig zijn in nucleair afval, naast onder andere seleen-79, tin-126, jodium-129 en cesium-135. Lichtere isotopen van technetium worden bijna nooit gevormd door kernsplijting, omdat de ontstane nucliden een te hoge neutron-protonverhouding bezitten en spontaan via bètaverval vervallen tot stabielere nucliden.

Technetium-99
Algemeen
Element technetium (Tc)
Nuclide 99Tc
Aantal protonen 43
Aantal neutronen 56
Nuclidische gegevens
Nuclidenmassa 98,906254747 u
Spin 9/2+
Bindingsenergie 8,613562 MeV
Massaoverschot −87,323141 MeV
Vervalgegevens
Type verval β-verval
Halveringstijd 2,111 × 105 jaar
Vervalenergie 293,83 keV
Vervalproduct ruthenium-99
Isotopen van technetium
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde
Natuurkunde

Technetium-99 ontstaat onder meer bij het radioactief verval van molybdeen-99.

Radioactief verval

bewerken

Technetium-99 vervalt door β-verval tot de stabiele isotoop ruthenium-99:

 

De halveringstijd bedraagt ongeveer 211.000 jaar. Bij dit verval wordt geen gammastraling uitgezonden.

Nucleair isomeer

bewerken
  Zie Technetium-99m voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Van technetium-99 bestaat een metastabiel nucleair isomeer: technetium-99m of 99mTc, met een halveringstijd van ongeveer 6 uur. Het isomeer wordt gebruikt in de nucleaire geneeskunde als radioactieve tracer in het lichaam.