Taalpathologie
De taalpathologie of patholinguïstiek is een wetenschappelijke richting binnen de taalkunde die pathologische stoornissen in de taal bestudeert. Het gaat daarbij om stoornissen bij het (leren) spreken, horen en begrijpen van taal.
Een onderdeel van de taalpathologie is de foniatrie, die lichamelijke (oorzaken van) stoornissen in spraakorganen bestudeert.
Een bekend voorbeeld van een taalpathologisch verschijnsel is de afasie, dat in psycho- of neurolinguïstiek wordt bestudeerd. Afasie is een taalstoornis die optreedt ten gevolge van een hersenbeschadiging, bijvoorbeeld door een hersenbloeding of herseninfarct, of door letsels opgelopen bij een ongeval.
Naast fatische taalstoornissen onderscheidt men de gestoorde taaluitingen, die niet door een hersenbeschadiging veroorzaakt worden. Daartoe behoren de verspreking, de gestoorde taaluitingen in alternatieve bewustzijnstoestanden (droomtaal, hypnose) en de gestoorde taaluitingen van psychiatrische patiënten. Deze gestoorde taaluitingen worden door de psychopathologie van de taal bestudeerd.
| Bronnen, noten en/of referenties
Referenties
|
