De chemische eigenschappen van de verbinding zijn vergelijkbaar met die van de andere 4vier [[waterstofhalogenide]]n. Door de lange binding tussen beide atomen is waterstofastatide een extreem [[sterk zuur]]. Het gebruik van waterstofastatide zou echter sterk belemmerd worden door de spontane ontleding in de samenstellende elementen en door de hoge radioactiviteit van astaat. Omdat beide atomen qua [[elektronegativiteit]] bijna niet verschillen en omdat het astatinium-ion (At<sup>+</sup>) reeds is waargenomen,<ref>{{en}} [http://books.google.com/books?id=UPBKxgY20lEC&pg=PA1#v=onepage&q&f=false ''Advances in Inorganic Chemistry''], Volume 6 (1964), Emeleus, Academic Press, p. 219 - ISBN 0120236060</ref> kan de ontleding van de verbinding als volgt worden opgevat:
De ontleding resulteert in vorming van [[Diwaterstof|waterstofgas]] en een [[Neerslag (scheikunde)|neerslag]] van astaat.
De verbinding bezit een berekend [[dipoolmoment]] van 0,06 [[Debye (eenheid)|D]], waarbij de negatieve [[partiële lading]] op waterstof is gelokaliseerd. Daarom is het beter om van astaathydride te spreken. Deze polarisatie verklaart eveneens het instabiele karakter van de verbinding.<ref>{{en}} {{aut|M. Barysz}} (2010) - ''Relativistic Methods for Chemists'', Springer, p. 79 - ISBN 9781402099748</ref>
