Ionaire binding: verschil tussen versies

Een '''ion(aire)-''' of '''ionenbinding''' (ook wel '''elektrovalente''' of '''heteropolaire binding''') is een [[chemische binding]] die ontstaat door de [[Elektrostatica|elektrostatische]] aantrekking tussen ''[[ion (deeltje)|ionen]]'': respectievelijk positief en negatief geladen [[atoom|atomen]] (of [[molecuul|moleculen]] in het geval van [[polyatomisch ion|polyatomische ionen]]). Een ionaire binding is alleen mogelijk tussen atomen met een groot verschil in [[elektronegativiteit]]: atomen met respectievelijk een [[metaal]]karakter en een [[niet-metaal]]karakter. De elektrostatische aantrekkingskracht is, bij [[stof (scheikunde)|stoffen]] die worden gekenmerkt door een ionbinding, de belangrijkste bindende kracht tussen de atomen. De sterkste ionbinding komt voor in [[cesiumfluoride]], doordat de [[elektronegativiteit]] van de [[chemisch element|elementen]] [[cesium]] en [[Fluor (element)|fluor]] maximaal verschilt, met een waarde van respectievelijk 0,79 en 3,98.

Er worden bij deze [[chemische binding]] geen [[Molecuulstof (scheikunde)|moleculenstoffen]] bestaande uit losse moleculen gevormd, maar stoffen bestaande uit een star [[kristalrooster]] met een dichte stapeling van ionen (die overigens wel mede uit reeds bestaande, geladen moleculen, of poly-atomische ionen kunnen bestaan). In [[waterige oplossing]] komen ionen in [[Hydratatie|gehydrateerde]] toestand voor. De sterkte van de binding is [[Evenredigheid#Omgekeerd evenredig|omgekeerd evenredig]] met de onderlinge afstand van de ionen in de kristalstructuur.