Signaalmolecuul: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
0 (onbereikbare) link(s) aangepast en 1 gemarkeerd als onbereikbaar) #IABot (v2.0.8 |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
Een '''signaalmolecuul''' of '''signaalstof''' is, in de [[fysiologie]], een [[chemische verbinding]] die [[informatie]] tussen [[organismen]], tussen [[cel (biologie)|cellen]] of tussen [[organel|onderdelen]] binnen een cel overdraagt. Deze moleculen worden vrijgelaten door de cel die het signaal afgeeft, overbruggen de [[intercellulaire ruimte]] door middel van [[diffusie]] en binden aan een [[Receptor (biochemie)|receptor]] in een andere cel. Binnen de cel die het signaal ontvangt, vinden dan door [[enzym]]en gecontroleerde reacties plaats, die ertoe leidt dat er veranderingen in die cel plaatsvinden. Voorbeelden van signaalstoffen zijn [[hormonen]], [[feromonen]], [[cytokinen]] en [[neurotransmitter]]s.
Eenvoudig gezegd kunnen cellen dus berichten uit hun omgeving ontvangen door middel van signaalmoleculen. Signaalmoleculen binden aan specifieke [[receptor (biochemie)|receptoren]] waarvan de bindingsplaats gelegen is aan de buitenkant van de [[celmembraan]] (plasmamembraan). Receptoren steken door de plasmamembraan heen en kunnen zo communiceren met de binnenkant van de cel (het [[cytoplasma]]). Op deze manier worden [[extracellulaire]] boodschappen van diverse aard doorgegeven en weten de cellen wat te doen. Naarmate we ouder worden neemt de hoeveelheid signaalmoleculen af. Cellen gaan hierdoor steeds minder efficiënt werken en op 70-jarige leeftijd is de [[efficiëntie]] ongeveer nog zo’n 10%.
| |||