Indonesië: verschil tussen versies

Vele nationalistische sympathisanten kozen voor samenwerking met de Japanners. Op 17 augustus 1945, twee dagen na de overgave van Japan, verklaarden ten huize van de Japanse admiraal [[Tadashi Maeda]] in Batavia de invloedrijke nationalistische leiders [[Soekarno]] en [[Mohammed Hatta|Hatta]] Nederlands-Indië onafhankelijk en Soekarno werd de eerste zelfbenoemde president van de Republiek Indonesië. HetTijdens grondgebiedde van[[Bersiap]] Nederlands(1945-Indië1946) vielvermoordden echterparamilitaire nogorganisaties steedsen onderbendes Nederlandsin het land verblijvende Nederlanders, Indische Nederlanders, en met de Nederlanders heulende gezagIndonesiërs. Nederland erkende de stichting van de Republiek niet en verzette zich hiertegen. Het stuurde opnieuw troepen naar Indonesië en probeerde door middel van de zogenaamde "[[politionele acties]]" de onafhankelijkheid weer ongedaan te maken. Wat volgde was de [[Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog]]. Tijdens de Nederlandse bezetting van Java werd het grootste deel van de Indonesische regering in Jogyakarta gevangengenomen. Het onafhankelijke Indonesië werd daarom enige tijd vertegenwoordigd door een [[noodkabinet]] in [[Bukittingi]] (Sumatra). Onder druk van de internationale gemeenschap erkende Nederland uiteindelijk in december 1949 de Indonesische onafhankelijkheid met uitzondering van [[Irian Jaya|Nieuw-Guinea]]. Lange tijd werd in Nederland alleen de onafhankelijkheidsdatum van 27 december 1949 gehanteerd. Nieuw-Guinea werd uiteindelijk na een tussenbewind van de Verenigde Naties in 1963 aan Indonesië overgedragen en kreeg de naam Irian Jaya.