Slavernij: verschil tussen versies

* [[Schuldslavernij]] ontstaat veelal nadat een [[Schuld (debet)|schuld]] is opgebouwd die niet tijdig afbetaald kan worden. Hierbij hield men in enige mate een zelfbeschikkingsrecht en herkreeg men normaal gesproken na enige tijd de vrijheid. Soms gold dit echter voor het leven, waarbij eventuele overgebleven schulden door volgende generaties worden geërfd, die daardoor ook slaaf worden. Dit kwam door de geschiedenis vooral voor onder landbouwvolkeren.<ref name="Encartaintro" /> Ook misdadigers of andersgelovigen konden bij wijze van boetedoening tot slaaf gemaakt worden.<ref name="Encarta2" />

* [[Bezitsslavernij]] (''chattel slavery'') is een vorm waarbij de mens als [[Eigendom|bezit]] wordt gezien en waarbij de eigenaar een vrijwel onbeperkte macht heeft. Dit gaat veelal gepaard met een sterke mate van [[ontmenselijking]]. Zo was het (in Suriname) gebruikelijk dat slaven niet mochten trouwen.<ref>{{Citeer persbericht |url= |formaat= krant |titel=Op zoek naar afkomst in Surinaamse slavenregisters |uitgever=''Algemeen Dagblad'' |taal= |citaat=een verbod werd opgelegd om te trouwen, zoals toen structureel gebruikelijk was |datum=2018-07-04}}</ref> Deze vorm van slavernij kwam al voor in de tijd van de eerste Egyptische dynastieën en was gemeengoed in de antieke tijden. Vooral ten tijde van het Romeinse keizerrijk nam het percentage slaven enorme proporties aan. In sommige Romeinse regio's kon het percentage slaven wel 90% bedragen. In de middeleeuwen nam deze vorm van slavernij in Europa af, maar in het Midden-Oosten en Afrika werden grote groepen mensen tot slaaf gemaakt door lokale leiders of door Arabische handelaren. Bekend is dat 40% van de bevolking van het koninkrijk Mali op den duur onder de slavernij viel. Europese handelaren ontdekten dat de slaven uit deze regio's goede werkkrachten waren. Zo startte een weelderige slavenhandel tussen de Afrikaanse Leiders en Europese handelaren. Deze vorm van slavernij is vanaf de 19e eeuw in vrijwel de gehele wereld verboden geworden.<ref>Dick Harrison, ''De geschiedenis van de slavernij: Van Mesopotamië tot moderne mensenhandel''. Omniboek, 2019.</ref> In landen als Mali, Mauritanië en Guinee is deze slavernij nog veel te vinden. Zo schatte [[Biram Dah Abeid]], de leider van de Mauritaanse antislavernijbeweging, in 2017 dat het aantal slaven in Mauritanië 20% van de bevolking uitmaakte.<ref>{{Citeer web|url=https://www.amnesty.nl/wordt-vervolgd/mauritanie-kent-nog-altijd-een-middeleeuwse-vorm-van-slavernij|titel=mauritanie kent nog altijd een middeleeuwse vorm van slavernij 13-06-2020|bezochtdatum=13-06-2020|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=|uitgever=|taal=}}</ref>

 

Naargelang de omstandigheden en cultuurhistorische context kon/kan slavernij voor individuen of groepen worden beëindigd doordat hun eigenaar hen (al dan niet tegen betaling) vrijlaat ([[manumissie]]), maar ook doordat zij er succesvol aan ontsnappen, ertegen in opstand komen of ervan worden bevrijd door een derde partij, bijvoorbeeld de [[wetgevende macht]].