Marnixstraat 222-232: verschil tussen versies

'''Marnixstraat 222-232''' is een complex woningen in [[Amsterdam-Centrum]]. De [[Marnixstraat (Amsterdam)|Marnixstraat]] vormt hier de kade van de [[Lijnbaansgracht]], de woningen worden van het water gescheiden door trambanen, fietspaden en rijweg.

 

Aan het eind van de [[19e eeuw]] was hier in de buurt de groente- en fruitmarkt (appeltjesmarkt) gevestigd. Dat trok kooplui aan maar ook commissionairs in die goederen. Om de kooplui en handelaren tot dienst te zijn werd hier een blokje van vijf woonhuizen neergezet. Eén gebouw bestond uit een [[souterrain]] (stallingsruimte) en woning, twee bovenwoningen en zolderetage. Dit was aanmerkelijk ruimer dan de arbeiderswoninkjes op de lagere nummers in de Marnixstraat. [[Architect]] van dit blok was H.B. Poelmann.<ref>Hermann Bernard Poelmann (Duitsland, Papenburg, 2 februari 1857- Hilversum, 24 februari 1932) was in wezen geen architect, maar makelaar, timmerman en metselaar. Bij de stadsuitbreidingen kochten makelaars een stuk grond, ontwierpen daarvoor een gebouw, zetten het zelf neer en verkochten het weer. Poelmann woonde aan de Egelantiersgracht, hier in de buurt gelegen.</ref> Het geheel werd uitgevoerd in de voor die tijd [[eclecticisme (architectuur)|eclectische]] bouwstijl. Ten opzichte van het belendende gebouw [[Marnixstraat 214-220]] valt de soberheid van deze vijf panden op. Ze zijn alle vijf gelijk met figuurlijke ornamenten onder de dakplint en de bogen boven de toegangsdeuren. Elk gebouw heeft twee toegangsdeuren, een voor [[souterrain]] en een hoog en een deur voor de tweede en derde etage. Van de viif dakkapellen zijn er vier van hout, de middelste van de vijf heeft een stenen front. Opvallend aan de hoekgebouwen is dat zij in de achtergevel geen haakse hoek hebben, maar een hoek in 45 graden.

 

 

De woningen waren niet de eerste bebouwing alhier. Hier stonden eerste wat verspreide huisjes, molens en bolwerken. In 1835 kwam hier een tullefabriek (fabriek met bewerking van tule). De fabriek werd verkocht aan een eigenaar die ook bemoeienissen wilde hebben met de al in 1839 gestarte gasleverantie aan de stad door de Engelsche Gasfabriek. De tullefabriek werd omgebouwd en kreeg vanaf 1847 een concessie van twintig jaar om gas te leveren met een optie voor nog twintig jaar. In 1887 vertrok de fabriek. Er kwam een groot terrein vrij waar in verband met de bebouwing geen industrie meer gevestigd mocht worden. Er kwam een groentemarkt en woningen.

 

{{Appendix|2=

*[http://aurelio.nl/portfolio/marnixstraat-200-210-amsterdam/ Aurelio verbouwt]

*[http://www.opdekaart.amsterdam.nl/bma/monumenten-in-amsterdam Monumenten op de kaart]