Pontijnse moerassen: verschil tussen versies

In de loop der eeuwen is verschillende malen geprobeerd de moerassen te ontwateren. In de 16e eeuw verbeterden de pausen Leo X en Sixtus V de waterafvoer door de Fiume Antico te verbeteren. Dit kanaal heet nog steeds Fiume Sisto. Ook in de 17e eeuw werden er plannen gemaakt en over concessies onderhandeld onder anderen door de Nederlanders Nicolaes Corneliszoon de Wit en [[Cornelis Janszoon MeyerMeijer]]. Het verzet van herders en vissers uit de omliggende hogere gronden (Sezze, Sermoneta) en het ontbreken van organisatie voor het beheer van de waterlopen en dijken die betaald werd door de nieuwe gebruikers, zijn twee factoren die ervoor zorgden dat de vele plannen niet tot uitvoering kwamen of dat de uitgevoerde werken binnen korte tijd vernield werden of door gebrek aan onderhoud instorten. Pas onder het regime van paus Pius VI (1775-1800) werden er een grote stappen gezet. Er werd een nieuw kanalen gegraven zoals de Rio Martino en de Linea Pio langs de Via Appia en kwam er een soort waterschap tot stand. In 1862 richtte de piepjonge Republiek Italië de Consorzio idrografica della Bonificazione Pontino op. De onderhoudslasten werden verdeeld over rijk (25%), provincie (15%) en de grondeigenaren (60%). In 1907 werd het eerste stoomgemaal bij Strada Forecellata in gebruik genomen.