Thermodynamisch evenwicht: verschil tussen versies

Hoewel de naam "evenwichtstoestand" anders doet vermoeden wordt deze toestand niet door elk systeem dat aan zichzelf overgelaten wordt, spontaan bereikt. Veel 'chemische systemen' bereiken hun ideale evenwichtstoestand niet, omdat de chemische reactie die naar dat evenwicht zou moeten leiden de daarvoor benodigde [[activeringsenergie]] ontbeert. Dit verklaart waarom de [[sacharose]]-moleculen waaruit [[tafelsuiker]]-kristallen bestaan, niet met de [[dizuurstof|zuurstof]] in de lucht [[oxidatie|reageren]], en rustig in de suikerpot blijven zitten, hoewel de [[chemische energie|energie-inhoud]] van, uit [[oxidatie|geöxideerdegeoxideerde]] suiker gevormd, [[water]] en [[kooldioxide]] beduidend minder is. Feitelijk bevindt een dergelijk systeem, in casu de tafelsuiker in de pot, zich in een [[metastabiel]] evenwicht: de relevante thermodynamische potentiaal bevindt zich niet in een globaal minimum maar in een [[lokaal minimum]]; er is een toestand waarin de potentiaal lager is, maar om die te bereiken moet een energiebarrière overwonnen worden die te groot is ten opzichte van de [[thermische energie]] van het systeem.