Een aantal samentrekkingen van bijvoeglijke en zelfstandige naamwoorden zijn in het Nederlands in verschillende mate ingeburgerd, hoewel dit type samenstelling normaliter germanistisch heet te zijn. Bij het schaken spreekt men bijvoorbeeld bijna altijd van een ''dubbelpion''; dit zou volgens de Nederlandse grammaticaregels een "dubbele pion" moeten zijn.
Sommige germanismen lijken beperkt te zijn tot een klein deel van het taalgebied. Samenstellingen als ''[[grootstad]]'' (voor "grote stad") en ''kortverhaal'' (voor "[[kort verhaal)]]" komen in [[Vlaanderen]] veelvuldig voor, maar zijn in Nederland zeldzaam. In dit soort gevallen is niet altijd met zekerheid te zeggen dat deze vormingen ook echt germanismen zijn: het is ook mogelijk ze als regionaal Nederlands (in het onderhavige geval dus [[Belgisch Nederlands]]) te bestempelen. Een vergelijkbaar geval zijn woorden die eindigen op -er van het type ''[[Edammer kaas]]''. Deze ''er''-uitgang doet ietwat Duits aan (''[[Schwarzwalder kersentaart|Schwarzwalder Kirschtorte]]''), maar kan ook beschouwd worden als een regionaal voorkomend Nederlands woordvormingsprocedé. In Noord-Nederlandse tongvallen komen veel onregelmatige vormingen van dit type voor (de [[Pettemer zeewering]] bij [[Petten]]) die het vermoeden lijken te bevestigen dat het hier om een [[Autochtoonautochtoon (antropologie)|autochtoon]] - zij het regionaal - woordvormingsprocedé gaat.
