Ian Anderson: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k #add_Authority_control |
Bronnen bijgewerkt |
||
Regel 72:
Anderson is voorvechter van de bescherming van wilde katachtigen, onder andere bij de vereniging ''Wild About Cats''. Hij zet zich met name in voor de [[Andeskat]]. Hij is zelf eigenaar van een aantal huiskatten, waaronder [[Bengaal (kat)|Bengalen]], en schreef meerdere nummer over katten. Hobby's zijn onder andere het verzamelen van [[Rolex]]-horloges en [[Leica]]-camera's, schilderen, en het kweken en cultiveren van verschillende soorten chilipepers. Hij werkt mee - door onder andere zijn aanwezigheid in reclamespotjes van de stichting ''Spotlight Health'' - aan de bekendheid van de aandoening [[diepveneuze trombose]] waar hij zelf een overlever van is. Hij steunt ''Bikers Against Drunk Driving'', aangezien hij zelf een fervent ''off-road'' motorrijder is. Hij heeft echter nooit autorijlessen gehad, en dus ook geen autorijbewijs.
Anderson is DJ voor de Britse radiozender ''Planet Rock'' met eigen radioshows zoals ''Under The Influence'' en ''The Lyricists''.<ref>
==Muziek naast Jethro Tull==
Regel 82:
==Auteursrecht==
In april 2006 haalde Anderson in zijn thuisland het nieuws omdat hij samen met [[Bono (zanger)|Bono]] ([[U2 (band)|U2]]) en [[Paul McCartney]] de wens uitsprak om de Europese auteurswet te herzien. Op dit moment geldt dat de eigendomsrechten op muziek vijftig jaar zijn en dat het daarna openbaar is. Dat terwijl soortgelijke auteursrechtwetgeving in de VS 95 jaar en de meeste andere landen ook zestig jaar of langer is. Zijn belangrijkste argumenten (vrij vertaald):<ref>
*De muziekindustrie brengt hoge risico's met zich mee, want veel platen zullen nooit rendabel worden. Platenmaatschappijen gebruiken een substantieel gedeelte van hun inkomen uit succesvolle muziek uit het verleden om te investeren in nieuwe muzikanten, om zodoende hen een kans te kunnen geven. Een langere auteursrechtenbescherming zal garant staan voor deze investeringen.
*Ik ben erg bezorgd over het lot van minder-gefortuneerde en minder-succesvolle (studio)muzikanten; dat zij niet langer een inkomen van hun muziek uit het verleden krijgen. Dat zal een heel groot probleem voor hen worden van wie het huidige inkomen nog steeds dat geld van die vroege opnames is. Waarom zouden we misschien moeten toezien dat zij op hun oude dag hun energie- of doktersrekeningen niet kunnen betalen, terwijl hun Amerikaanse collega's wel hun inkomen behouden?
| |||