Hertogdom Beieren (-1255): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
→Het tweede stamhertogdom Beieren (907): 'Keizer Otto II haalde zijn slag thuis.'(Vlaamse uitdrukking) aangepast in 'Keizer Otto II kreeg zijn zin.' (Nederlandse uitdrukking) |
||
Regel 42:
De herhaalde rooftochten van de [[Hongaren]], onder meer door de veldheer [[Árpád|Arpàd]], verzwakten Beieren en zijn hertogskroon. In 938 kon het koninklijk Duitse gezag in Beieren hersteld worden. In 947 werd de dynastie van Luitpold bovendien op een zijspoor gezet en benoemde koning [[keizer Otto I|Otto I]] zijn broer Hendrik tot hertog. Hiermee was een zijtak van het Saksische keizershuis op de hertogelijke troon gekomen.
Onder hertog [[Hendrik II van Beieren (hertog)|Hendrik II]] ontstond er een strijd met zijn neef [[keizer Otto II]]. Keizer Otto II
Hertog [[Keizer Hendrik II de Heilige|Hendrik IV]] van Beieren werd in 1002 als Hendrik II keizer. Hiermee kwam een einde aan de zelfstandigheid van het hertogdom. [[Keizer Hendrik IV]] droeg het hertogdom Beieren in 1070 over aan de Zwabisch-Italiaanse dynastie der [[Welfen]]. Onder deze dynastie werd Beieren weer een belangrijke politieke macht. In 1137 verwierf hertog Hendrik X ook het hertogdom Saksen en verder uitgestrekte bezittingen in Toscane. Na de verkiezing van hertog [[Koenraad III (Rooms-koning)|Koenraad van Zwaben]] tot koning in 1138 brak de strijd tussen de twee machtige vorsten uit. In 1139 ontnam de koning Hendrik zijn Beierse hertogdom en verleende het aan zijn halfbroer Leopold van Babenberg, [[Marcha Austriae|markgraaf van Oostenrijk]]. In 1156 kreeg de [[Welfen|Welf]] [[Hendrik de Leeuw]] het hertogdom Beieren terug in een verkleinde vorm: het markgraafschap Oostenrijk werd tot een afzonderlijk [[Hertogdom Oostenrijk|hertogdom]] verheven.
| |||