Underground Railroad: verschil tussen versies

De Underground Railroad bestond uit onderduikadressen en andere faciliteiten die in het bezit waren van sympathisanten van de [[Abolitionisme (slavernij)|abolitionistische beweging]]. Zij opereerde zoals vele grootschalige verzetsbewegingen: met veel losse cellen die weinig wisten over andere cellen en eigenlijk alleen een paar van hun "buurcellen" kenden. WeggelopenVluchtende slaven reisden van het ene tussenstation naar het andere en bereikten het Noorden in verschillende stappen. De voornaamste medewerkers van de Railroad waren voormalige slaven en daarnaast quakers (leden van het [[Genootschap der Vrienden]]) en de leden van de ''Wesleyan Methodist Church'' (een [[methodisme|methodistische]] stroming van het [[protestantisme]]), die een religieuze afkeer hadden van slavernij.

De Railroad was een bron van grote wrevel tussen het Noorden en Zuiden dervan de Verenigde Staten. Veel noorderlingen sympathiseerden met diegenen die meehielpen weggelopenontsnapte slaven in veiligheid te brengen. De zuiderlingen eisten jarenlang de invoering van ingrijpende wetten om het oppakken van weggelopen slaven verplicht te stellen. In 1850 nam het [[Amerikaans Congres|Congres]] dergelijke wetten aan. Hiermee konden weggelopenkonden de voormalige slaven niet langer in de Verenigde Staten blijven en vervielenwerden alle Railroadroutes die niet naar Canada liepen opgeheven.

De belangrijkste eindbestemming van weggelopen slaven op de Railroad was het zuiden van de Canadese staat [[Ontario]] rond het [[Niagara-schiereiland]] en de stad [[Windsor (Ontario)|Windsor]]. Ongeveer 30.000 mensen vluchtten met succes naar Canada. Dit leidde tot een belangrijke bevolkingstoename in de nog onderbevolktedunbevolkte Canadese koloniën en deze kolonisten vormden de basis voor de huidige zwarte bevolking van Ontario.