Kustinbraakmodel: verschil tussen versies

Het '''kustinbraakmodel''' is een theorie over de [[lithostratigrafie]] van het [[Noordzee]]kustgebied.

 

 

Het kustinbraakmodel begint met de grotendeels gesloten kustlijn zoals die in de vroege middeleeuwen in grote delen van het kustgebied van de [[Lage Landen]] bestond. Achter de kustduinen lagen [[Veen (grondsoort)|veengebieden]] of, achter de onderbroken duinenrij van de [[Waddeneilanden]], een [[Waddenzee|waddengebied]]. In dat waddengebied zette de zee [[kwelderwal]]len af, die een secundaire kustlijn gingen vormen. Ook achter deze kustlijn lagen veengebieden. Zodra de zee in een natuurlijke situatie door die duinen of kwelderwal heenbrak, werd een reeks van ontwikkelingen in gang gezet. Zeker als het gat lang bleef bestaan, konden aangrenzende [[Hoogveen|hoogvenen]] ontwateren en inklinken, waardoor het overstroomde oppervlak toenam. In de rustiger delen van een doorbraakgat begon de zee al snel [[klei]] af te zetten, waardoor het wateroppervlak afnam en steeds minder water door het gat stroomde. Na verloop van tijd slibde het gat dicht, waarna bij een volgende grote [[stormvloed]] elders een nieuw zeegat kon ontstaan.