Indusbeschaving: verschil tussen versies

In onder meer Harappa, Kalibangan, Lothal, Rakhigarhi en Surkotada zijn [[begraafplaats]]en gevonden. Veelal werd het lichaam in rugligging met het hoofd richting het noorden geplaatst en werd er wat voedsel en aardewerk meegegeven. Vooral begraafplaats R37 in Harappa heeft veel informatie opgeleverd, onder meer over het gebruik van [[Doodskist|grafkisten]]. De overblijfselen zijn van gezonde, goed gevoede mensen, waarschijnlijk van de [[bovenklasse]].<ref name="Coningham">{{aut|Robin Coningham|Coningham}}; {{aut|Ruth Young|Young}} (2015): p. 206-211</ref>{{rp|206-211}} Anders dan in beschavingen in Egypte en Mesopotamië zijn er geen imposante [[grafmonument]]en gevonden.

De moeilijkheid van interpretaties blijkt ook bij de vermeende [[Priesterkoning DK-1909|priesterkoning]] uit Mohenjodaro. Dit beeldje werd gevonden in 1925-26 door [[Kashinath Narayan Dikshit]] opgegraven en Mackay was de eerste die er een mogelijke priester in zag. Marshall had het over een mogelijke koning-priester, maar met Wheeler werd het beeldje bekend als mogelijke priesterkoning. Wheeler maakte daarbij de vergelijking met de priesterkoningen van Sumerië.<ref>{{aut|Mortimer Wheeler|Wheeler, R.E.M.}} (1953): ''The Indus Civilization'', Cambridge University Press</ref> Enige onderbouwing hiervoor ontbrak echter, terwijl er ook nauwelijks aanwijzingen zijn voor de bijbehorende hiërarchische samenleving.<ref name="Possehl2002" />{{rp|114-115}} Sindsdien wordt dan ook steeds minder waarschijnlijk geacht dat het een priesterkoning betrof.<ref>{{aut|Adam S. Green|Green, A.S.}} (2020): [https://link.springer.com/article/10.1007/s10814-020-09147-9 'Killing the Priest-King: Addressing Egalitarianism in the Indus Civilization'] in ''Journal of Archaeological Research'', Volume</ref><ref name="Coningham" />{{rp|481-483}}