Vasili Vladimirovitsj Petrov: verschil tussen versies

'''Vasili Vladimirovitsj Petrov''' ([[Russisch (hoofdbetekenis)|Russisch]]: Васи́лий Влади́мирович Петро́в). ([[Obojan]], [[19 juli]] [[1761]] (Gregoriaanse kalender) - [[Sint-Petersburg]] [[3 augustus]] [[1834]]), was een [[Rusland (hoofdbetekenis)|russischRussisch]] [[fysicus]], gespecialiseerd in experimenteel onderzoek. Hij was een autodidact-elektricien, benoemd tot lid van de [[Russische Academie van Wetenschappen]] in Sint-Petersburg in 1809, waar hij al sinds 1802 de status van corresponderend [[Academielid]] had.

Vasilij Petrov werd geboren in een gezin, waar de vader priester binnen de [[Russisch-orthodoxeOrthodoxe kerkKerk]] was. De jonge Petrov voltooide zijn middelbare schoolopleidingmiddelbareschoolopleiding in [[Charkov]] en studeerde daarna op de lerarenopleiding van [[Sint-Petersburg]].

In 1795, in het kader van zijn werk aan het Medische Academie voor chirurgie werd hij benoemd tot [[buitengewoon hoogleraar]]. In de jaren die volgde, bouwde hij, zeker voor die tijd, een indrukwekkend goed uitgerust laboratorium op met geavanceerde apparatuur, dat vooral afkomstig was uit een verzameling van onderzoeksinstrumenten van de koopman Boetoerlin uit [[Moskou (hoofdbetekenis)|Moskou]].

In 1802 had Petrov ééneen van zijn meest bijzondere successen met de ontdekking van de [[vlamboog]], ook wel elektrische boog genoemd.<ref>{{citeer web|taal=en|uitgever=Springer|bezochtdatum=12 juli 2017|date=1983|titel=''V. V. Petrov’s Hypothetical Experiment and Electrical Experiments of the 18th Century''|url=https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-94-009-6957-5_13|auteur=V.P. Kartsev}}</ref> Hij leverde aantoonbaar bewijs dat dit praktisch toegepast kon worden bij het smelten en lassen van metalen, en bij desoxidatie van metalen uit erts en als lichtbron. In 1802 bouwde Petrov een enorme galvanische batterij, de meest krachtige [[zuil van Volta]] ooit, die uit 4200 koperen en zinken schijven bestond, die een [[elektromotorische kracht]] van ongeveer 1700 volt kon opwekken. Hij onderzocht de eigenschappen van deze batterij als stroombron en toonde aan dat de werking van de batterij te danken was aan het elektrochemisch proces tussen metaal en [[elektrolyt]].

Vrijwel tegelijkertijd met Petrov, interesseerde zich ook de [[Japan]]seJapanse wetenschapper [[Doj-Tosjitsoera]] zich in de eigenschappen van sneeuw. Met uiterste nauwgezetheid maakte hij schetsen van sneeuwkristallen zoals hij ze onder de microscoop observeerde.