Ermengarde van Narbonne: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
k Referenties samengevoegd met AWB |
||
Regel 25:
Door het verdrag met Alfons Jordaan van Toulouse markeerde het daadwerkelijk meerderjarig worden van Ermengarde en werd ze in haar eigen naam burggravin van Narbonne. Vele getuigen van haar huwelijk met de graaf van Toulouse zouden aan haar hof verdwijnen met uitzondering van [[Peter van Minerve]] die te belangrijk was. Vanaf 1144 tot circa 1162 was Ermengarde een trouwe bondgenoot van de graven van Barcelona.<ref>{{Citeer boek|titel=Ermengard of Narbonne and the World of the Troubadours|auteur=Cheyette, Fredric L.|pagina's=blz. 251}}</ref> Een leger uit haar graafschap vocht in 1148 mee tijdens het [[Beleg van Tortosa]] in Catalonië tegen de moslims.<ref>{{Citeer boek|titel=Ermengard of Narbonne and the World of the Troubadours|auteur=Cheyette, Fredric L.|pagina's=blz. 91}}</ref>
In 1157 verklaarde Ermengarde van Narbonne samen met haar bondgenoten [[Raymond I Trencavel]], [[Willem VI van Montpellier]] en [[Ramon Berenguer IV]] de oorlog aan [[Raymond V van Toulouse]] die Alfons Jordaan was opgevolgd. Meteen werden er boodschappers gestuurd naar koning [[Hendrik II van Engeland]] voor een gezamenlijke aanval op Toulouse. Twee jaar later verzamelde de Engelse koning een groot leger in [[Poitiers]] en marcheerde hij naar Toulouse. Raymond V riep de hulp in van koning [[Lodewijk VII van Frankrijk]]. Hendrik II weigerde tegen zijn leenheer te vechten en brak daarop het beleg op en maakte daarmee een einde aan de plannen van de heersers van de Languedoc.<ref name="ReferenceA">{{Citeer boek|titel=Ermengard of Narbonne and the World of the Troubadours|auteur=Cheyette, Fredric L.|pagina's=blz. 33}}</ref>
Graaf [[Raymond Berengarius III van Barcelona]] had via zijn huwelijk het [[Graafschap Provence]] verworven. Na zijn dood werd het graafschap ook geclaimd door het Huis Baux. In 1162 trok een Catalaans leger op tegen de Baux's die werd gesteund door Ermengarde en dit leger maakte een einde aan de claims van het Huis Baux.<ref
Tijdens de halve eeuw die Ermengarde aan de macht was was ze een volledige partner in de regionale bondgenootschappen, oorlogen en verdragen.<ref>{{Citeer boek|titel=Ermengard of Narbonne and the World of the Troubadours|auteur=Cheyette, Fredric L.|pagina's=blz. 35}}</ref>
| |||