Monocyt: verschil tussen versies

Een '''monocyt''' is een ronde of ovale [[witte bloedcel]] (leukocyt) en is een deel van het [[immuunsysteem]] van het menselijk lichaam. HetMonocyten beschermtbeschermen tegen in het bloed voorkomende [[pathogeen|ziekteverwekkers]] en verplaatstverplaatsen zich snel naar [[infectie|geïnfecteerde]] weefsels. HetMonocyten iszijn een van de vijf belangrijkste soorten witte bloedcellen. Een monocyt is 12 tot 20 [[micrometer (lengtemaat)|μm]] in diameter, en is daarmee groter dan een [[rode bloedcel]]. ZeMonocyten worden aangemaakt in het [[beenmerg]], en zijn afkomstig vandoor [[hematopoëse|hematopoëtische]] ('bloedmakende') [[stamcel]]len. Allereerst wordt een [[monoblast]] gevormd, die zich verder ontwikkelt tot een promonocyt ('voorstadium van een monocyt'), waaruit vervolgens de monocyt ontstaat. De helft van de [[celdifferentiatie|ongedifferentieerde]] monocyten wordt opgeslagen in de [[milt]]<ref name="Swirski">Swirski FK, Nahrendorf M, Etzrodt M, Wildgruber M, Cortez-Retamozo V, Panizzi P, Figueiredo J-L, Kohler RH, Chudnovskiy A, Waterman P, Aikawa E, Mempel TR, Libby P, Weissleder R, Pittet MJ. (2009). Identification of Splenic Reservoir Monocytes and Their Deployment to Inflammatory Sites. Science, 325: 612-616. {{DOI|10.1126/science.1175202}}</ref><ref>{{en}} [http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/sci;325/5940/612 Bron van monocyten]</ref> en de andere helft blijft twee tot drie dagen in het bloed zitten, omvanwaaruit vervolgensze inzich verplaatsen naar een weefsel te gaan zitten, waar de ongedifferentieerde monocyten zich, afhankelijk van het soort [[weefsel (biologie)|weefsel]], [[celdifferentiatie|differentiëren]] in verschillendeeen bepaald soort [[macrofaag|macrofagen]].

De [[celkern]] van een monocyt is onregelmatig van vorm. Soms vertoont de kern één, en soms twee indeukingen. De kern kan hoefijzervormig zijn of uit, door kernmateriaal verbonden, segmenten bestaan. De onregelmatigheid kan nog worden vergroot doordat de kern meestal opgevouwen is. De kernstructuur is fijn, met hier en daar licht gekleurde plekken en donkere punten.

Het [[cytoplasma]] van een monocyt is blauwgrijs met plekjes, en lijkt bedekt te zijn met kleine, nauwelijks zichtbare korreltjes. Monocyten kunnen in de weefsels door [[fagocytose]] (vertering) allerlei lichaamsvreemde stoffen opnemen. Zij [[celdifferentiatie|gaan daarbij vaak over]] in een celtype dat men [[macrofaag|macrofagen]] noemt. Ze kunnen ook [[infectie|geïnfecteerde]] cellenlichaamscellen doden, met behulp van [[antilichaam|antilichamen]], die de ziekteverwekker insluitinsluiten, of door zich te hechten via pathogeenreceptorherkenning aan de ziekteverwekker.

Monocyten zijn betrokken bij een verscheidenheid aan andere lichamellijke, processen waaronder slagaderverkalking [[atheromatose]]. Ook spelen zij een belangrijke rol in het gecontroleerd elimineren van oude [[rode bloedcellenbloedcel]]len. Deze hebben namelijk een maximale levensduur van ongeveer honderdtwintig dagen.

Een verhoogde hoeveelheid monocyten in het bloed duidt op een [[ontsteking]] en wordt [[leukocytose|monocytose]] genoemd.