Privilegie der Visscherie: verschil tussen versies

In voorbereidingen op het Britse geding worden alle Brugse archieven nogmaals van boven tot onder uitgekamd op zoek naar het originele Charter. Op 27 september 1963 wordt het document teruggevonden op de zolder van het Stadsarchief, dat in die tijd boven het postkantoor op de [[Grote Markt (Brugge)|Markt]] gevestigd is.<ref>V. DEPAEPE, Mensen maken de geschiedenis: Deel 19, in Heyst Leeft, 1993, 1, pp. 14-16</ref> Het geding dat Depaepe voor ogen had, kwam er echter nooit. De redenen waarom werden zo'n goede 35 jaar later duidelijk toen de interne Britse documenten over de zaak Depaepe werden vrijgegeven. Waar de Britse juristen het Belgisch initiatief eerst op hoongelach ontvingen, moesten ze hun mening nadien danig bijschaven. Uit de documenten blijkt dat de advocaten van de toenmalige Britse minister van Landbouw adviseerden een rechtszaak tegen Depaepe te vermijden omdat het Privilegie van Karel II inderdaad nog steeds rechtsgeldig zou kunnen zijn. Er werd namelijk geen enkele wet uitgevaardigd die deze rechtsgeldigheid teniet deedtenietdeed. Alle nieuwe visserijwetten, die per algemeen rechtsbeginsel [[Derogatie (recht)|lex posterior derogat legi priori]] voorgaan op de oudere wet, zouden te algemeen zijn om zo'n specifieke koninklijke gunst automatisch buiten werking te stellen per [[Lex specialis|lex specialis derogat legi generali]]. Juristen gaven aan dat enkel een nieuwe wet volledige zekerheid zou geven, maar dat dit tegelijkertijd het gelijk van Depaepe zou aangeven.