Meissner-effect: verschil tussen versies

[[Bestand:EfektMeisnera.svg|thumb|200px|Schema van het Meissner-effect. Magnetische veldlijnen, aangegeven als pijlen, worden uit de [supergeleider gestoten als deze beneden de kritische temperatuur komt.]]

Het '''Meissner-effect''', (ook wel '''Meissner-Ochsenfeld-effect''' genoemd), is de totale afstoting van een [[magnetisch veld]] door een [[supergeleiding|supergeleider]] onder de [[kritische temperatuur T_c]]. Anders gezegd,: de supergeleider heeft danonder deze temperatuur geen [[magnetische flux]] meer.

Als gevolg hiervan isblijft een interessant verschijnsel waar te nemen. Een permanent magneetje blijft zweven boven de supergeleider. Als een [[permanente magneet]] de supergeleider nadert, gaat in de supergeleider een [[elektrische stroom]] lopen die zijn ontstaan tegenwerkt, dus een ''spiegelbeeldig'' magnetisch veld opwekt. Door de supergeleiding zal de geïnduceerde stroom blijven lopen en de magneet boven de geleider blijven zweven. Doordat de magnetische veldlijnen worden ''vastgepind'' in de supergeleider zal de magneet niet van het magnetische veld afglijden.

Onlangs, in 2011, werd er in de Verenigde Staten evenzeer een opmerkelijk onderzoek gedaan naar (en of met behulp van) het Meissner-effect door de onderzoekers: Sean P. McNeil en de 2 professorenhoogleraren Marc H. Weber en Kelvin G. Lynn van de [[Washington State University]]. De titel van het gepubliceerde document over hun onderzoek luidt "Meissner effect funneling".

De concentratie van een positronenbundel[[positron]]enbundel in een magneetveldtrechter werd gedemonstreerd met behulp van een bij voorkeur gekoeldegekoeld, zuiverezuiver [[niobium]] -[[eenkristal]] in het supergeleidingsgebied. Een toename van het magnetisch veld vanmet 18% werd daarna indirect gemeten door een gat in een cilindrisch niobium monsterniobiummonster. De testresultaten tonen de focustechniek van een geladen deeltjesstraal aan. Daarnaast hebben de onderzoeksresultaten implicaties op de helderheidsverbetering van positronenstralen en op de valstraal gebaseerde stralen (in het Engels ook wel "trap-based beams" genoemd).

ZeDe (Sean P. McNeil, Marc H. Weber en Kelvin G. Lynn)onderzoekers erkennen naar aanleiding van dit experiment dankbaar de nuttige gesprekken met de onderzoekers A. Hunt, C. F. Fisher en destijds onderzoeker aan de [[Universiteit Gent]] dr. Jérémie De Baerdemaeker en daarnaast de hulp van A. Lynn, B. Shurtliff, en G. Henry. <ref>{{Citeer journal

}}</ref> Dit onderzoek houdt tevens een zeer sterk verband met het befaamde Meissner-effect.