Eerste Vaticaans Concilie: verschil tussen versies

Het '''Eerste Vaticaans Concilie''', ook kortweg aangeduid als '''Vaticanum I''', werd gehouden van [[8 december]] [[1869]] tot [[20 september]] [[1870]] tijdens het [[pontificaat]] van [[paus Pius IX]] en was het eerste algemeen [[concilie]] van de [[Rooms-katholieke Kerk|Katholieke Kerk]] na het [[concilie van Trente]] meer dan 300 jaar tevoren. Het kon niet worden voltooid vanwege de [[inname van Rome]] door de [[Italianen]].

Tijdens dit concilie werd de [[onfeilbaarheid]] van de paus tot [[dogma (christendom)|dogma]] verklaard. De leer van de onfeilbaarheid bestond al langer in de Katholieke Kerk, maar werd pas honderden jaren later via dit concilie bevestigd. Dit werd omschreven in de [[constitutie (katholicisme)|constitutie]] ''Pastor aeternus''.<ref>[http://rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=600&doc=116&al=11 ''Pastor Aeternus''], 4e Zitting - Dogmatische Constitutie over de Kerk van Christus</ref> Het dogma houdt in dat de paus - als opvolger van Petrus - krachtens zijn eigen gezag (= ''Exex Sesesese''), en niet krachtens instemming van de Kerk, in geloof- en zedenzaken een onfeilbare uitspraak ''[[ex cathedra]]'' (vanuit de bisschopsstoel) kan doen. Iedere gelovige is verplicht deze uitspraak in geloof te aanvaarden. De paus wordt bij het verrichten van deze uitspraak bijgestaan door de [[Heilige Geest]]. Tijdens dit concilie werd ook gesteld dat de opperste bestuursbevoegdheid in de Kerk berust bij de paus.

Vaak wordt de onfeilbaarheid van de paus verkeerd begrepen.: De onfeilbaarheiddie treedt alleen op in bijzondere gevallen (zoals bij uitspraken ex cathedra). Een gewone toespraak van de paus valt er dus niet onder de onfeilbaarheid. Ook wil de onfeilbaarheid niet zeggen dat de persoon (van de paus) onfeilbaar is. Evenwel niet elke concilievader steunde de afkondiging. Zo behoorde de [[Frankrijk (hoofdbetekenis)|Franse]] [[aartsbisschop]] [[Jacques Ginoulhiac|Ginoulhiac]] tot een minderheid van tegenstanders ervan.

Niet elke concilievader steunde de afkondiging. Zo behoorde de Franse aartsbisschop [[Jacques Ginoulhiac|Ginoulhiac]] tot een minderheid van tegenstanders. Na deze dogmaverklaring is tot nog toe slechts eenmaal opnieuw een geloofspunt gedogmatiseerd. Dit gebeurde bij de afkondiging van het dogma van de [[Maria-ten-Hemelopneming]] door [[paus Pius XII]] in het [[jubeljaar|heilig jaar]] [[1950]]. De pauselijke onfeilbaarheid geldt ook voor Ex-Cathedraex cathedra-uitspraken gedaan vóór het Eerste Vaticaans Concilie.

Door liberale krachten die tijdens de [[Risorgimento]] de unificatie van [[Italië]] nastreefden, werd Vaticanum I krachtig bestreden en bespot. Binnen de Kerk zelf zorgde het concilie echter voor een grote heropleving en een grote devotie van de lekengelovigen tot het pontificaat, niet het minst vanwege de krachtige persoon van [[Pauspaus Pius IX]] zelf.