Michel Didisheim: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
De auteur in kwestie is nooit met zijn 'bewijs' voor de dag gekomen.
Regel 2:
 
==Familie==
Didisheim was de zoon van René Didisheim ([[Brussel (stad)|Brussel]], 1907 - [[Ukkel]], 1994). Hijdie advocaat werd advocaat en nam bij de aanvang van de [[Tweede Wereldoorlog]] weer dienst nam als kapitein-commandant in het Belgisch Leger. Vanaf 1940 was hij actief in het Verzet en in 1941 vluchtte hij te voet over de Pyreneeën naar Engeland, van waar hij als officier in de [[Brigade Piron]] het land in 1944 hielp bevrijden en verder meestreed in Nederland en Duitsland. Hij werd vervolgens Belgisch vertegenwoordiger en secretaris-generaal in de ''Agence Interalliée des Réparations'' (I.A.R.A.). Na het leger te hebben verlaten, schreef hij de geschiedenis van de Brigade Piron. Hij werd in 1984, voor bewezen diensten, in de erfelijke adelstand verheven, met de bij eerstgeboorte overdraagbare titel van baron.
 
De moeder van Michel Didisheim was Claire Maigret de Priches (1906-1983), uit een notabele familie van [[Saint-Symphorien (België)|Saint-Symphorien]] bij [[Bergen (België)|Bergen]]. Zij trad ook toe tot het Verzet en werd in 1942 gevangengenomen. Ter dood veroordeeld in Essen, werd ze naar het concentratiekamp van [[Ravensbrück]] gevoerd en werd haar veroordeling omgezet in een 'Nacht und Nebel'-gevangenis van onbepaalde duur. Het is pas in extremis dat ze in april 1945 werd gered door een Rode Kruismissie onder leiding van de Zweedse graaf [[Folke Bernadotte]].
 
De ouders van Michel Didisheim waren in 1930 in Wimbledon getrouwd. Volgens hardnekkige geruchten zou hij de [[buitenechtelijk kind|buitenechtelijke zoon]] zijn van koning [[Leopold III van België]]. Geruchten waar Didisheim nooit op reageerde, tot hij ze in 2008 formeel tegensprak. In [[La Libre Belgique]] van 16 oktober 2008 verklaarde hij: ''"… tegenover geruchten staat men volkomen machteloos, ik wil er alleen maar aan herinneren dat ik de zoon ben van René Didisheim en Claire Maigret de Priches (...contre des rumeurs on est totalement impuissant mais je voudrais simplement rappeler que je suis le fils de René Didisheim et de Claire Maigret de Priches. Punt, aan de lijn!)"''<ref>[http://www.lalibre.be/actu/belgique/article/453107/michel-didisheim-pret-a-repliquer-aux-rumeurs.html Laporte, Christian, ''Michel Didisheim prêt à répliquer aux rumeurs'', La Libre Belgique, 16 oktober 2008]</ref> In datzelfde jaar bevestigde hij in [[Humo]] zijn wettelijke afkomst.<ref>[https://www.humo.be/humo-archief/21460/jij-moest-verdwijnen-de-sleutelroman-van-michel-didisheim-de-verborgen-halfbroer-van-boudewijn-en-albert ''"Jij moest verdwijnen": de sleutelroman van Michel Didisheim, de verborgen halfbroer van Boudewijn en Albert'', Humo, 14 oktober 2008]</ref>In 2011 beweert auteur [[Leo Van Audenhaege]] in zijn boek ''Van Küssnacht naar Argenteuil: drama's in het Belgisch koningshuis (1935-2002)'' te kunnen bewijzen dat Leopold III wel degelijk de biologische vader van Michel Didisheim is.<ref>[http://www.standaard.be/cnt/dmf20110222_084 ''Koning Albert heeft twee halfbroers'', De Standaard, 22 februari 2011]</ref>
 
Michel Didisheim had een zus, Francine Didisheim (Ukkel, 2 maart 1933 - [[Parijs]], 7 september 2011), echtgenote van medicus Bernard de La Gorce. Ze was medestichter, secretaris-generaal en ondervoorzitter van het werk van priester [[Joseph Wresinski]] (1917-1988), [[ATD Vierde Wereld]] (Aide à Toute Détresse).
 
==Huwelijk en adelstand==
Michel Didisheim is in 1956 in [[Wenen]] getrouwd met gravin Monika von und zu Trauttmansdorff-Weinsberg (°1933). Haar beide ouders, graaf Josef Trauttmansdorf en barones Helen Economo von San Serffwerden, werden als leden van het Oostenrijkse Verzet in 1945 door de nazi's gefusilleerd.