Jagernath Lachmon: verschil tussen versies

Lachmon vertrok op 13-jarige leeftijd naar [[Paramaribo]], en haalde daar zijn [[MuloMeer uitgebreid lager onderwijs|Mulodiploma]]diploma. Op aanraden van een van zijn leraren besloot hij [[praktizijn]] (advocaat) te worden. In die tijd kon men dit vak in Suriname alleen in de praktijk leren. Na lang zoeken vond hij de creoolse advocaat [[Julius Caesar de Miranda]] bereid als leermeester te fungeren. Dat een creool bereid was een hindoestaan op te leiden maakte grote indruk op de jonge Lachmon en legde de basis voor zijn streven naar verzoening tussen de verschillende bevolkingsgroepen dat voor de rest van zijn leven leidraad zou zijn.

In [[1940]] begon hij zijn eigen praktijk als praktizijn, en in [[1943]] richtte hij met andere hindoestanen de vereniging ''Djagaran'' op (Ontwaakt!). In [[1947]] was Lachmon een der oprichters van een voorloper van de Vooruitstrevende Hindoestaanse Partij (VHP), de grootste hindoestaanse politieke partij van Suriname (later omgedoopt in [[Vooruitstrevende Hervormings Partij]]). Lachmon werd voorzitter, en behield die functie tot zijn dood. Bij de algemene verkiezingen van [[1949]] won Lachmon een zetel in de [[Staten van Suriname]], maar de NPS haalde 13 van de 21 zetels en kon dus een regering vormen. In [[1955]] verloor de NPS fors, en trok Lachmon een van de eigen kandidaten terug om [[Johan Adolf Pengel|Jopie Pengel]], die net als Lachmon het proletariaat vertegenwoordigde, een tweede kans te geven. Van [[1964]] tot [[1967]] was Lachmon voorzitter van de [[Staten van Suriname]]. In 1969, na de val van Pengel, won Lachmons VHP de vervroegde verkiezingen, en hij werd kabinetsformateur. Als coalitiepartner koos hij voor de veel kleinere [[Progressieve Nationale Partij|PNP]]. Om raciale spanningen te vermijden schoof hij de Creool [[Jules Sedney]] naar voren als minister-president<ref>E.G. Gonesh, Jagernath Lachmon Verbroederingspolitiek in Suriname, 2015 LM Publishers, Utrecht</ref> . Als parlementsvoorzitter bleef hij intussen het politieke spel regisseren.

In de periode na de [[Sergeantencoup]] in februari 1980 huldigde hij het idee van het ''buigend riet'' dat de door hem bewonderde [[Mahatma Gandhi]] had gepropageerd, en dat door zijn opponenten spottend 'met alle winden meewaaien' werd genoemd. Toen in [[1987]] weer verkiezingen konden worden gehouden, was dat mede zijn verdienste. Zijn VHP kwam in de regering en Lachmon werd voorzitter van de Nationale Assemblee. In totaal is hij vijf keer parlementsvoorzitter geweest. In juni [[1999]] werd hij in het [[Guinness Book of Records]] opgenomen, als langstzittende parlementariër ter wereld. Enkele jaren eerder was een aantal leden van de VHP uit onvrede over zijn koers uit de partij gestapt om een nieuwe partij op te richten. Zijn opvolging had hij slecht geregeld; hij leek zichzelf als onmisbaar en onvervangbaar te beschouwen.

Lachmon overleed in een hotelkamer in Den Haag, tijdens een officieel bezoek aan de Nederlandse regering als voorzitter van een parlementsdelegatie. Op [[25 oktober]] [[2001]] werd hij te Paramaribo [[crematie|gecremeerd]]. Om de goede banden met de NPS te benadrukken werd het stoffelijk overschot niet alleen naar het VHP-partijkantoor gebracht, maar ook naar dat van de NPS. Lachmon werd als parlementsvoorzitter opgevolgd door [[Ram Sardjoe]]. In een postuum gepubliceerd interview noemde hij de dekolonisatie van Suriname een 'verkeerde beslissing'.

|volgende= [[Olton van Genderen|O. W. van Genderen]]

|volgende= [[Olton van Genderen|O. W. van Genderen]]

|volgende= [[Marijke Djwalapersad|M. I. Djwalapersad]]

|vorige = [[Marijke Djwalapersad|M. I. Djwalapersad]]