Édouard-Jean Empain: verschil tussen versies

'''Édouard-Jean-Lain Empain''' ([[Boedapest]], [[7 oktober]] [[1937]] – [[Pontoise]], [[21 juni]] [[2018]]), roepnaam '''Wado''', was een [[België|Belgisch]] [[fabrikant|industrieel]]. Hij was van [[1971]] tot [[1981]] [[PDG|president-directeur-generaal]] van de groep [[Schneider Electric|Empain-Schneider]].

Baron Edouard Empain was de kleinzoon van baron [[Edouard Empain]] en de zoon van baron [[Jean Empain]]. Zijn vader had een stevige reputatie van fuifnummer{{feit}}. Getrouwd in 1923 was hij, na twee dochters te hebben gehad, in 1931 gescheiden. Aan de vrouwen met wie hij naar bed ging beloofde hij de eerste te trouwen die hem een zoon schonk{{feit}}. Hij ging een relatie aan met een comédienne van het lichte genre, Rozell Rowland. Tegen het einde van haar zwangerschap, stuurde hij haar naar [[Boedapest]], omdat hij daar een som had uitstaan die hij niet kon exporteren en die hij haar ter beschikking stelde. Toen ze een zoon ter wereld bracht, was Jean twee dagen later in Boedapest en trouwde hij met haar. Ook al bleef hij zijn vrijgevochten leven verder zetten, hield het huwelijk stand tot aan zijn dood. Toen hij stierf, was Edouard-Jean amper negen.

Empain vertelde later dat de toenmalige Franse regering het niet kon verkroppen dat een Belg tot een van de machtigste Franse industriëlen was uitgegroeid{{feit}}. Hij weigerde bovendien zich tot Fransman te laten [[naturalisatie|naturaliseren]]. Dit alles zou een rol spelen in en na de periode van de ontvoering{{feit}}.

Ondertussen slaagde hij erin zijn groep toonaangevend te doen worden in het bouwen van kerncentrales, door zijn firma Framatone. Binnen de groep begon hij echter tegenstand op te roepen omdat hij een enigszins onsamenhangend beleid voerde en zich engageerde in activiteiten (sportkledij, skilatten, vastgoed, het weekblad VSD) die zijn luitenants als ongewenst beoordeelden. Ook werden ze er meer en meer van bewust dat hun PDG een nogal losbandig leven leidde en onder meer veel geld verloor in de speelzalen{{feit}}.

Op [[23 januari]] [[1978]] werd hij gekidnapt voor de ingang van zijn Parijse woning op de Avenue Foch. De kidnappers, geleid door Georges Bertoncini eisten 80 miljoen Franse frank aan losgeld en [[amputatie|amputeerden]] Empains linker[[Pink (vinger)|pink]] om druk op de familie uit te oefenen. Na onderhandelingen, die de losprijs terugbrachten tot 40 miljoen FFFranse frank, werd door tussenkomst van de politie verhinderd dat er losgeld werd betaald en werd een van de ontvoerders bij de mislukte overhandiging gedood en een tweede, [[Alain Caillol]], gearresteerd. De overige daders konden overtuigd worden Empain vrij te laten, wat gebeurde op [[28 maart]] [[1978]] nabij een [[metrostation]].

Aanvankelijk hadden de ontvoerders zich voorgedaan als een extreme terroristische groep, in de lijn van de [[Rote Armee Fraktion]]. Maar weldra bleek dat het om ordinaire afpersers ging. Van uit het hoofdkwartier van Empain-Schneider werden over Empain positieve geluiden verspreid. Hij werd beschreven als ''dynamisch, open, eenvoudig, direct en sympathiek'' en ook als ''een voorbeeldig huisvader, die ontspanning vond in yachting, wandelen, kaart spelen en met vrienden bijeen komen''. Zo bleef het echter niet. Lekken, die werden toegeschreven aan de politie, of misschien ook aan personen binnen Empain-Schneider, beschreven hem als iemand die nogal wild leefde, overdreef in het genot van drank en vrouwen en vooral een compulsieve gokker was die fortuinen verspeelde in de casino's{{feit}}.

Van daar kwamen de veronderstellingen dat het vanwege zijn bekendheid in de gokmiddens was dat enkele boeven het idee hadden opgevat om een grote som van hem af te troggelen. Anderen suggereerden dat overheidsdiensten niet vreemd zouden zijn geweest aan een manier om deze arrogante Belg mores te leren{{feit}}. Er werden zelfs veronderstellingen geuit dat hij zelf zijn ontvoering zou hebben georganiseerd, om geld te kunnen verzamelen voor het vereffenen van speelschulden of dat hij op die wijze onder druk werd gezet om openstaande speelschulden te vereffenen{{feit}}. Dit is achteraf allemaal onjuist gebleken, maar het was een uitpakken waar Empain erg onder leed{{feit}}.

Empain zei later dat enkel zijn [[Labrador retriever|labrador]] ''Love'' blij was met zijn terugkeer{{feit}}. Zijn familieleden en naaste medewerkers hadden hem al afgeschreven en de smeuïge verhalen die over zijn privéleven in de media waren geëtaleerd, hadden de goede naam van de familie besmeurd en zijn gezag binnen de industriële groep en in de ondernemerswereld aangetast. De omgang met zijn familie, vrienden en medewerkers verzuurde na zijn bevrijding tot op een dieptepunt.<ref name="honde"/>